شهرهای جدید، ضرورت یا تجمل

اگرچه سابقه احداث شهرهای جدید با نقشه قبلی به پیش از میلاد برمی گردد، ولی جنبش نوشهرها به ابتدای قدر بیستم و به پیشنهاد ابنرهوارد (1928-1850) مربوط می شود. در کشور ایران شهرنشینی نوین از حدود سال 1300 شمسی آغاز شده و احداث نوشهرها در دهه های اخیر و در راستای اسکان سرریزهای جمعیت شهرهای بزرگ و سکونت کارمندان مراکز صنعتی و با اهداف نظامی، سیاسی و اقتصادی مورد توجه قرار گرفته است. بررسی تجارب برخی از کشورها همچون ایران در زمینه ی ایجاد شهرهای جدید، نشان دهنده ی این است که اینگونه شهرها در بسیاری موارد به جای اینکه پاسخی به مسائل ناشی از رشد بی رویه کلان شهرها و مشکلات اجتماعی، اقتصادی و محیطی مربوط به آنها باشند، بیشتر به صورت عاملی برای پاک کرد صورت مساله درآمده اند و خود منشاء پیدایش نارضایتی های جدید در نقاط سکونتی جدید شده اند. از اینرو جستجوی علل ناکامی آنها و برنامه ریزی برای رفع کرد این عوامل، از مسائل اجتناب ناپذیر نوشهرهای امروز است. با توجه به مطالب ذکر شده رهیافتی که این مقاله در بر دارد رهیافتی کل نگر و ایده آل گرا نسبت به شهرهای جدید، کنکاشی پیرامون کلیه مسایل حاضر در شهرهای جدید که در عدم رونق این فضاها موثر بوده است را در برمی گیرد.