بررسی تأثیر مقادیر ترکیبات مختلف فضولات گاوی و مرغی به همراه کلش برنج (.oryza sativa l) بر میزان تولید بیوگاز

به منظور بررسی تأثیر ترکیبات مختلف فضولات گاوی و مرغی به همراه کلش برنج (oryza sativa l.) بر میزان تولید بیوگاز؛ آزمایشی در سال 1391 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری اجرا گردید. این آزمایش در دو ماه تیر و مرداد انجام شد که هر ماه دو هاضم مورد بررسی قرار گرفت؛ هاضم شمارهی یک در ماه اول شامل 9 کیلوگرم فضولات گاوی، 900 گرم کلش برنج به همراه 25 لیتر آب بود. هاضم شماره دو در همین ماه شامل 7.5 کیلوگرم فضولات مرغی، 2 کیلوگرم فضولات گاوی، 900 گرم کلش برنج به همراه 32 لیتر آب بود. هاضم شماره یک در ماه دوم شامل 6 کیلوگرم فضولات گاوی، 1.4 کیلوگرم کلش به همراه 36 لیتر آب بود. هاضم شماره دو در همین ماه شامل فضولات گاوی و مرغی به ترتیب با میزان 7 و 1 کیلوگرم به همراه یک کیلوگرم کلش برنج و 32 لیتر آب بود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که نسبت کربن به نیتروژن در ماه اول در هاضم های شماره یک و دو به همراه هاضم های شماره یک و دو ماه دوم به ترتیب برابر با 25، 9.81، 29.26 و 20 بود. نتایج حاصل از میزان بیوگاز تولیدی در ماه های اول و دوم نشان داد که علاوه بر زمان ماند هیدرولیکی مواد به عنوان یکی از عوامل مهم در میزان تولید بیوگاز، میزان اسیدیته ترکیبات نیز نقش بسیار مؤثری در حجم بیوگاز تولید شده دارد؛ به طوری که بالاترین میزان بیوگاز تولیدی در این آزمایش در اسیدیته هفت به دست آمده بود. بر اساس آزمون تست شعله تیمار هاضم شمارهی دوم در ماه اول به دلیل وجود محیط اسیدی (اسیدیته 5.7) فاقد گاز متان در این آزمون شناسایی شده است. هم چنین نتایج حاصل از این آزمایش نشان می دهد که در نسبت کربن به نیتروژن برابر 30 بیش ترین مقدار بیوگاز حاصل شده است.