افزایش تعاملات اجتماعی با راهبرد سبز

طراحی بر اساس پایداری اجتماعی نوعی پاسخ به نیازهای انسانی است. در این راستا ایجاد محیط هایی که با اندیشه ای آگاهانه بتواند برقراری تعاملات اجتماعی را که یکی از نیازهای علوم رفتاری ساکنین در مجموعه های مسکونی کنونی است؛ پاسخگو باشد بسیار حائز اهمیت است. با توجه به بحران انرژی در جهان از یک سو و رسیدن آسیب هایی به اکوسیستم جهانی از طرف دیگر و با توجه به رشد سریع شهرنشینی به نظر می رسد که باید راهکارهای مناسبی جهت کنترل و کاهش تأثیرات منفی ساخت وساز بر طبیعت ارائه شود. اهمیت مطالب فوق ما را برآن داشت پژوهشی در این راستا انجام دهیم. در طول پژهش انجام شده به این نتیجه دست یافتیم که؛ فضای سبز در مجموعه های مسکونی بعنوان محیطی که امکان حضور ساکنان در کنار یکدیگر را فراهم می کند، می تواند زمینه ساز ایجاد تعامل بین آنها شود. استفاده از فضای سبز در مجموعه های مسکونی به طور مستقیم شاخص های کیفی مجموعه های مسکونی را تحت تاثیر خود قرار می دهد و می تواند با کیفیت قابل قبول ادراک افراد از محیط پیرامون را تغییر و نیز بر رفتار ساکنین تاثیر بگذارد. روش تحقیق در این پژوهش بصورت استفاده از منابع کتابخانه ای و تجزیه و تحلیلی می باشد. امید است که بتوان از این طریق، قدمی کوچک در مسیر هدایت ساخت ابنیه در طبیعت سبز برداشت و معماری سبز و پایدار را در کنار طبیعت سبز به ارمغان آورد.