بررسی اثرات پیراستام در اختلالات تثبیت حافظه ناشی از قرارگیری در معرض میدان مغناطیسی

زمینه و هدف: پیراستام از ترکیبات محرک مغزی است که عملکرد سیستم عصبی را تقویت می کند. تشکیل حافظه ترکیبی از روندهای مختلف است که عوامل متفاوتی قادر به اختلال در آن هستند. با توجه به افزایش احتمال قرارگیری در معرض میدان های مغناطیسی در سال های اخیر و اثرات مطرح این میدان ها بر روند تثبیت حافظه مطالعه مذکور طرح ریزی گردید تا نقش این دو عامل در ارتباط با حافظه مشخص شود.

روش کار: در این مطالعه بازده گروه ده تایی از موش های سفید صحرایی نر، نژاد ویستار متوسط وزنی 25±275 گرم و سن 4-3 ماه انتخاب گردید. گروه کنترل توسط روش اجتناب غیرفعال آموزش دیده، و 24 ساعت بعد آزمون شدند. چهار گروه از موش ها جهت بررسی اثرات میدان مغناطیسی بلافاصله پس از آموزش به ترتیب برای مدت 8 و 6، 4، 1 ساعت در معرض میدان مغناطیسی با شدت 5 میلی تسلا و 5 هرتز قرار گرفتند. شش گروه دیگر یک ساعت قبل از آموزش پیراستام با دو دوز 250 میلی گرم بر کیلوگرم و 500 میلی گرم بر کیلوگرم به فرم خوراکی دریافت نموده و بلافاصهل پس از آموزش برای مدت 4، 6، 8 ساعت در معرض میدان مغناطیسی قرار گرفتند. آزمون فراخوانی در تمام گروه ها 24 ساعت بعد از آموززش صورت گرفت.

یافته ها: قرارگیری موش ها در معرض میدان مغناطیسی برای مدت یکساعت اثر معنی داری بر تثبیت حافظه نداشت در حالیکه اعمال میدان مغناطیسی در سه گروه دیگر در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی دار تثبیت حافظه را مختل نمود (0.05p<). تجویز پیراستام با دو دوز ذکر شده در گروه های فوق اثر معنی داری در بهبود تثبیت حافظه داشت (0.05p<).

نتیجه گیری: قرارگیری در معرض میدان مغناطیسی با شدت کم به صورت حاد قادر به جلوگیری از تثبیت حافظه است و استفاده از پیر استام از بروز اختلالات ناشی از میدان مغناطیسی بر تثبیت حافظه جلوگیری می کند.