خصوصیات بالینی و اتیولوژی بیماران مبتلا به افیوژن متوسط تا وسیع پریکارد در بیمارستان بوعلی اردبیل، 1382-1380

زمینه و هدف: پریکاردیال افیوژن با تجمع بیش از حد طبیعی مایع در فضای پریکارد مشخص می شود که می تواند باعث بروز اختلال در عملکرد قلب و حتی مرگ بیمار شود. مطالعات انجام شده در مورد این بیماری بیشتر مربوط به جوامع توسعه یافته بوده و ابعاد اپیدمیولوژیک آن در کشورهای در حال توسعه به خوبی شناخته نشده است. این مطالعه با هدف بررسی اتیولوژی، یافته های بالینی و پاراکلینیکی بیماران مبتلا به پریکاردیال افیوژن انجام شده است.

روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی گذشته نگر است. از میان کل بیماران بستری شده در بیمارستان بوعلی اردبیل در طی سال های 1382-1380، 49 بیمار که در اکوکاردیوگرافی دارای افیوژن پریکارد با حجم متوسط تا وسیع بودند انتخاب و وارد مطالعه شدند و از نظر تاریخچه، معاینه فیزیکی و یافته های پاراکلینیکی شامل عکس ساده ریه، الکتروکاردیوگرام و آنالیز مایع پریکاردی (در صورت انجام) مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: از 49 بیمار مورد بررسی 25 نفر (51%) زن وبقیه مرد بودند. محدوده سنی بیماران 10 تا 85 سال بود و 42% از بیماران بالای 60 سال سن داشنتد. شایع ترین شکایت بالینی بیماران در زمان مراجعه تنگی نفس (44.9%) و درد سینه (24.5%) بود. ecg بیماران در 53.1% موارد ریتم سینوسی داشت. محور قلب در 83.7% موارد طبیعی بود ecg در 83.7% بیماران ولتاژ پایین کمپلکس qrs را نشان داد. شایع ترین یافته در عکس ساده ریه کاردیومگالی در 85.7% موارد بود و 14.3% بیماران عکس ساده طبیعی داشتند. اتیولوژی های شایع شامل نارسایی مزمن کلیه 16.3% بیماری سل 8.2%، نارسایی قلبی 8.2% و بدخیمی 6.1% به دست آمد. در 44.8% بیماران اتیولوژی خاصی به دست نیامد.

نتیجه گیری: به نظر می رسد بیشتر موارد پریکاردیال افیوژن در سنین بالاتر روی می دهد که ممکن است به دلیل شیوع بالای بیماری های مختلف از قبیل hf (heart failure )، crf (chronic renal failure) و بدخیمی در افراد مسن باشد.