بررسی میزان و عوامل مؤثر بر تغییر تشخیص اختلالات خلقی به اسکیزوفرنیا پس از شش سال

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی نسبت تغییر تشخیص اختلالات خلقی به اسکیزوفرنیا و ارزیابی عوامل مؤثر بر آن است.

روش بررسی: مطالعه به صورت گذشته نگر و تحلیلی – مقایسه ای در سال 1385 بیمارستان رازی به اجرا در آمد. جمعیت مورد مطالعه کلیه ی 176 بیمار بستری در بیمارستان با تشخیص اولیه ی اختلال خلقی در سال 1379 بودند. بیماران به دو گروه واجد تغییر تشخیص از اختلال خلقی به اسکیزوفرنیا و فاقد آن تقسیم بندی شدند و بر اساس متغیرهای مطالعه و استفاده از آزمون های chi-square و t- test مورد مقایسه قرار گرفتند.

نتایج: به طور کلی تبدیل اختلال خلقی به اسکیزوفرنیا در 31.3% و به طور اختصاصی در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده و اختلال دوقطبی به ترتیب 23.3% و 32.9% بود. هیچ کدام از شاخص های دموگرافیک مورد ارزیابی در این مطالعه در دوگروه تفاوت معناداری را از نظر آماری نشان ندادند ولی از بین شاخصهای بالینی به ترتیب، همراهی بیشتر با علائم پسیکوتیک (0.001(p=، شدت بالینی بیماری (0.016(p= و نحوه تدریجی شروع بیماری (0.027(p= با تغییر تشخیص بالینی رابطه ی معنادار آماری داشتند.

نتیجه گیری: مورد توجه قرار دادن عوامل خطر اصلی منتج از این پژوهش شامل همراهی بیشتر اختلالات خلقی با علائم پسیکوتیک، علائم شدیدتر بیماری و نحوه تدریجی شروع شاید بتواند رهنمودی برای تشخیص احتمالی اسکیزوفرنیا در آینده ای نزدیک باشد.