کاربرد افشاگری های کیفی و ساختار نیافته به منظور تشریح اقلام تعهدی

بیشترین تمرکز روی درک شبکه چگونگی پدید آمدن اقلام تعهدی و در برخی موارد اقدامات دخالت جویانه توام با دستکاری از جمله مدیریت درآمدها بوده است. علیرغم پیشرفت های گسترده، بعید به نظر می رسد که بتوانیم اقلام تعهدی را کاملا توضیح دهیم. بنابراین به سادگی مسئله ای که مورد توجه مقالات (اف اجی ال) قرار گرفت، در ذهن به عنوان مسئله ای مهم برانگیخته می شود. اف اجی ال بر این تصور بودند که مفاد افشاگری های کلامی از جمله تجزیه و تحلیل ها و مباحث مدیریتی و نیز فراخوان کنفرانس هامی تواند توجیه کننده اقلام تعهدی باشد. چرا که در بسیاری مطالعات دریافته شده که این افشاگری ها حاوی اطلاعات مفیدی بوده و چنین دستور جلسه ای بسیار مهم خواهد بود. گرچه مدل ارتقا یافته ای از اقلام تعهدی اختیاری ارائه نداده اند، ولی به این مسئله تلویحا اشاره کرده اند که احتمال چنین امری در آینده وجود دارد. پیشرفت در این زمینه نه تنها برای پژوهشگران عرصه حسابداری که علاقمند به استنتاج نشانه ها هستند بلکه برای نظریه پردازان و قانونگذاران که چگونگی پیدایش تعهدات را پیش بینی می کنند، می تواند تاثیرات مهمی داشته باشد. اف اجی ال نیز با استفاده از زبان شناسی محاسباتی در عرصه حسابداری در ارتقا آثار مکتوب نقش داشته اند. یکی از اهداف متداول بررسی هادر این عرصه کاربرد متون به منظور توجیه یا پیش بینی متغیرهای عددی مثل اقلام تعهدی یا بازده موجودی هاست، منابعی که به تعبیر بسیاری هنوز هنو مورد بهره برداری قرار نگرفته است. مطالعاتی که در آن ها از واژگان محاسباتی به منظور گزارش دهی نتایج تجاری بهره گرفته شده است، را نیز می توان به سه دسته طبقه بندی کرد: برخی مقالات این ابزارها را به منظور اهداف زیر به کار می گیرند: 1) ایجاد معیاری برای متغیری مهم که نمی توان آن را با استفاده از تعابیر استاندارد اندازه گیری کرد. 2) تلاش برای استنتاج یک نشانه از سرمایه اولیه که پیرامون متغیر درآمدی ویژه بوده و حاوی حداکثر اطلاعات آموزنده باشد. 3) تمرکز بر محتوای قابل تغییر و آزمودن نظریه ای خاص. اف جی ال در گروه دوم قرار می گیرد و مولفین بر این مسئله تاکید دارند که افشاگری های کلامی از جمله تجزیه تحلیل ها و مباحث مدیریتی و نیز فراخوان کنفرانس ها می توانند با قدرت اقلام تعهدی را تشریح کرده و نیز مقاله را در این دسته بگنجانند. مسئله ای که تنها یک رویکرد نظری است نه تنها ممکن است در مورد اعتبار فرضیه ها آگاهی بخش نباشد بلکه حتی ممکن است نتایج معناداری را در مورد خود اقلام تعهدی نیز ایجاد نکند. این به قول معروف یعنی همان "نقد جعبه سیاه".