مشکلات سیستم حمل و نقل دوچرخه مشهد (بررسی موردی محور بلوار وکیل) و ارائه راهکارهای بهبود و توسعه آن

شهر مشهد، پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال 2017 که با توجه به جمعیت بیش از 3134000 نفری، پذیرای بیش از 25 میلیون زائر و گردشگر می باشد لذا ترافیک، آلودگی هوا، حمل و نقل درون شهری اعم از مسافر و کالا از یک طرف و کم تحرکی و در معرض خطر قرار گرفتن سلامتی و ابتلا به چاقی، امراض عروقی و قلبی که در نتیجه کم تحرکی و استفاده مداوم از وسایل نقلیه موتوری حتی در خریدهای روزانه و یا سفرهای کوتاه شهری است از مسائلی است که نه تنها توجه مدیران شهری، صاحب نظران، شهروندان و ... را درگیر خود نموده است بلکه در سبب نگرانی فعالان حوزه بهداشت و سلامت را نیز فراهم نموده است. از جمله فعالیت های شهرداری در اینخصوص، فعال نمودن ایستگاه های دوچرخه با سیاست دوچرخه های اشتراکی بوده که با توجه به امکان سفر راحت، آسان، بدون سوخت، آزادی عمل در سرعت، انتخاب مسیر و بدون توجه به شکاف طبقاتی ... را علاوه بر اینکه ورزشی هوازی بوده و در تندرستی، کاهش وزن و ابتلا به بیماری های قلبی و ... نیز موثر می باشد. مقاله حاضر ، تحقیق توصیفی کاربردی در خصوص سیستم حمل و نقل دوچرخه با مطالعه موردی ایستگاه های دوچرخه بلوار وکیل آباد می باشد که به بررسی مشکلات استفاده از سیستم دوچرخه در حوزه ترافیک و ایمنی پرداخته و راهکارهای توسعه آن و مسیرهای جایگزین استفاده را معرفی می نماید و سپس به ارائه پیشنهادات در حوزه بهبود توسعه و کاهش ایرادات و افزایش استفاده از این سیستم حمل و نقل جایگزین می پردازد و در نهایت تبدیل نام ایستگاه های دوچرخه، به ایستگاه های سیستم حمل و نقل پاک را پیشنهاد می نماید. نتایج حاصل نشان می دهد سیستم مذکور در حوزه ایمنی در سطح قابل قبولی نموده و از نظر ترافیکی نیز، در صورت تصمیم کاربران به استفاده فراگیر نه تعداد ایستگاه ها و تعداد دوچرخه های تخصیص داده شده کافی نیست و هم ظرفیت مسیرهای اختصاص داده شده به آن کفایت نمی کند و با تحت الشعاع قرار دادن معیارهایی از قبیل سرعت، زمان سفر، آزادی حرکت، آسایش و راحتی، سطوح کیفیت f,e قابل انتظار می باشد لذا تنها فرهنگ سازی و اقدامات نمادین نمی تواند راه حل مورد انتظار باشد و در وضعیت فعلی، نیاز به توسعه این سیستم، بعنوان اتصال شبکه محله ای به شبکه حمل و نقل عمومی (قطار شهری- اتوبوس) می باشد.