بررسی رابطه ویژگی های فردی بیماران تحت دیالیز با کیفیت زندگی و سلامت معنوی (مطالعه موردی: بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان)

سازمان جهانی بهداشت کیفیت زندگی را به مفهوم درک و برداشت هر فرد از موقعیت خود در زندگی با توجه به شرایط فرهنگی و نظام ارزشی اجتماعی که در آن زندگی می کند، معنا می کند. شیوع بالای دیابت نوع 2 در کشور و پایین بودن نسبی کیفیت زندگی در این بیماران و عوارض ناشی از ضعف کیفیت زندگی و اهمیت بعد معنوی سلامت به عنوان جنبه-ای که کمتر موردتوجه قرارگرفته و همچنین بررسی تفاوت متغیرهای جمعیت شناختی در بیماران تحت دیالیز با کیفیت زندگی و سلامت معنوی، نیاز به انجام این گونه پژوهش ها الزامی است. مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بوده و باهدف تعیین رابطه سلامت معنوی و کیفیت زندگی با ویژگی های فردی در بیماران مبتلا بیماران مبتلابه نارسایی مزمن کلیه در بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان انجام گردیده. جهت جمع آوری داده ها از 2 پرسشنامه سلامت معنوی (swb) و کیفیت زندگی (bref-whoqol) استفاده شد. نتایج نشان داد بین زنان و مردان در متغییر سلامت معنوی تفاوت معنی داری وجود دارد و در بین کیفیت زندگی در دو گروه بیمار، تفاوت معنی داری وجود ندارد. مقایسه میانگین نشان داد که بین سن بیماران و سلامت معنوی آنان تفاوتی وجود ندارد. بین متغیرهای سلامت معنوی، کیفیت زندگی با طول مدت بیماری دیابت رابطه معنی داری وجود ندارد. یافته های این مطالعه نشان داد که بیماران همودیالیزی با برخورداری از برخی ویژگی های فردی، متحمل رنج بیشتری می شوند. شناخت عوامل فردی مؤثر بر کیفیت زندگی این بیماران می تواند در طراحی برنامه های مراقبتی و درمانی مطلوب تر به کادر بهداشتی کمک نماید.