بررسی شیوع عفونت ویروس اپشتین بار (ebv) و عوامل مرتبط در بیماران دریافت کننده پیوند کلیه در بیمارستان امام خمینی ارومیه در فاصله سال های 83-1381

مقدمه: ebv از خانواده herpesveridane و از جنس lymph crypto virus است. بررسی های انجام شده ثابت کرده اند که 80 تا 90 درصد بیماران در سال اول بعد از پیوند، مبتلا به عفونت ثانویه ebv می شوند و رابطه نزدیکی بین اختلال کار پیوند و ebv وجود دارد. فعالیت مجدد این ویروس موجب تحریک سیستم ایمنی و در نتیجه باعث پس زدگی کلیه پیوند شده می شود. هدف از اجرای این طرح تعیین میزان شیوع و عوامل مرتبط در ایجاد عفونت ebv در دریافت کنندگان پیوند کلیه می باشد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی، بر روی 68 بیمار دریافت کننده پیوند کلیه که در فاصله سالهای 83-1381 در بخش پیوند کلیه بیمارستان امام خمینی ارومیه بستری بودند، انجام گردید. برای تعیین آنتی بادی علیه آنتی ژن های ebv آزمایشات سرولوژیک به روش elisa انجام گرفت. اطلاعات راجع به بیماران از طریق مراجعه به پرونده های پزشکی و تکمیل پرسشنامه جمع آوری گردید. بیماران در طول یک سال از نظر رد پیوند و نوع داروهای ایمنوساپرسیو مورد استفاده، تحت نظر قرارگرفتند تا عوامل مرتبط با فعالیت مجدد ویروس تعیین گردد.

نتایج: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که 58 بیمار (85.3%) دارای عفونت قبلی ebv و 10 نفر از آن ها (14.7%) دارای عفونت فعال بودند. در این بررسی عفونت اولیه و سرونگاتیویته ebv دیده نشد. در طول یک سال بعد از پیوند، عفونت فعال و ثانویه ebv در 40 نفر (58.8%) مشاهده گردید. 65 بیمار (95.6%) قبل از پیوند سروپوزیتیو برای ebnaigg بودند و بعد از پیوند تمام 68 نفر (100%) سرم مثبت شدند. 63 بیمار (92.6%) قبل از پیوند سروپوزیتیو برای vcaigg بودند و بعد از پیوند 66 نفر (96.9%) آن ها سرم مثبت شدند. 12 بیمار (17.6%) قبل از پیوند سروپوزیتیو برای vcaigm بودند و بعد از پیوند 40 نفر (58.8%) آنها سرم مثبت شدند. عفونت فعال و ثانویه در 23 نفر (65.8%) از بیمارانی که سیکلوسپورین، پردنیزولون و آزاتیوپرین دریافت کرده بودند، در 33.3 درصد از بیمارانی که سیکلوسپورین، پردنیزولون و mmf گرفته بودند و 57.9 درصد از بیمارانی که تنها از سیکلوسپورین و پردنیزولون استفاده کرده بودند، مشاهده شد. در طول یک سال بعد از پیوند 19 بیمار پیوندی دارای رد حاد پیوند بودند که 6 نفر (31.5%) از آن ها دارای عفونت قبلی و 13 نفر (68.5%) باقیمانده عفونت فعال ویروس را نشان دادند. ebv در 14 نفر (53.9%) از بیمارانی که alg دریافت کرده بودند و 27 نفر (64.3%) از بیمارانی که alg دریافت نکرده بودند، فعالیت مجدد داشته و در این خصوص تفاوت آماری معنی داری دیده نمی شود.

نتیجه گیرِی: نتایج حاصل از این مطالعه همانند بررسی های انجام گرفته در سایر کشورها نشانگر فعالیت ویروس از حالت مخفی به حالت فعال و ثانویه در دوران بعد از پیوند می باشد. برای تعیین علت واقعی فعالیت مجدد و ثانویه ebv کلیه فاکتورهای مربوط به فعال شدن ثانویه عفونت اپشتین بار ویروس از قبیل استفاده از داروی alg، دفع حاد پیوند، استفاده از داروهای ایمنوساپرسیو بررسی گردید ولی هیچکدام از فاکتورهای مورد استفاده در این مطالعه در فعالیت مجدد ویروس مؤثر نبودند.