بررسی تطبیقی حریم در خانه های سنتی و معاصر (خانه قزوینی ها، مجتمع مسکونی پردیس اصفهان)

در طراحی فضاهای مسکونی، پیش بینی حریم از مهم ترین ابعاد طراحی بوده و نمی توان برای مکان یابی اتاق ها و فضاهای مختلف فقط به استفاده مناسب از نور آفتاب در زمستان و مقابله با آن در روزهای گرم تابستان توجه کرد و به مسأله حریم بی توجه بود. پژوهش حاضر پس از تبیین مسأله حریم، به بررسی تطبیقی عناصر ایجاد کننده آن، در دو نمونه خانه قزوینی ها به عنوان خانه سنتی و مجتمع مسکونی پردیس به عنوان خانه معاصر در شهر اصفهان پرداخته است. در این تحقیق توصیفی برای جمع آوری اطلاعات از روش مطالعات کتابخانه ای و روش میدانی استفاده شده است. فرضیه تحقیق بر این استوار است که خانه معاصر در مقایسه با خانه سنتی در ایجاد حریم ضعیف تر عمل می کند. یافته های تحقیق نشان می دهد که عناصر ایجاد کننده حریم در خانه قزوینی ها موفق تر بوده و به مقوله حریم توجه بیشتری شده است. وجود مفصل های اتصال دهنده فضاهای باز و بسته و استفاده از هر سه فضای باز، بسته و پوشیده باعث برتری امتیاز کلی نمونه سنتی (خانه قزوینی ها) به نمونه معاصر (مجتمع مسکونی پردیس) گردیده است. شایان ذکر است که مجتمع پردیس سطح مناسبی از حریم را ارائه داده است. در این زمینه در ساختمان های امروزی باید برای تأمین نیازهای روانشناختی و جوابگویی به خلوت انسان ها به مسأله حریم توجه بیشتری نمود و از عناصر ایجاد کننده آن به شیوه های جدید استفاده کرد.