تاثیر پرفشاری خون مدل رنوواسکولار بر اسپرماتوژنز در موش صحرایی

مقدمه و هدف: تغییر در عملکرد سیستم های بافتی و عمومی رنین- آنژیوتانسین بافتی از مهم ترین عوامل دخیل در بیماری های قلبی- عروقی و از جمله پرفشاری خون اولیه می باشد. مطالعات اخیر نشان می دهد که سیستم عمومی رنین- آنژیوتانسین در پاسخ های فوری و کوتاه مدت و سیستم بافتی یا موضعی رنین - آنژیوتانسین در فرایند های طولانی مدت کنترل کننده قلب و عروق نقش دارند. این مطالعه به منظور شناخت تغییرات ایجاد شده در عملکرد سیستم رنین - آنژیوتانسین موضعی در عروق اندام تولی دمثل جنس نر بدنبال افزایش فعالیت عمومی این سیستم در اثر القای پرفشاری خون کلیوی مدل گلدبلاتی انجام گرفت.

روش کار: در این مطالعه تجربی تعداد 30 سر موش صحرایی بطور تصادفی در سه گروه آزمون، شاهد و کنترل سنی قرار گرفتند در حیوانات گروه آزمون بعد از بیهوشی با تیوپنتال سدیم (50mg/kg, ip) با گذاشتن گیره نقره ای در شریان کلیوی سمت چپ، پرفشاری خون کلیوی در این گروه القاء گردید. در حیوانات گروه شاهد بعد از بیهوشی و شکاف پهلوی چپ و جدا کردن شریان کلیوی بدون نصب گیره نقره ای محل عمل بخیه گردید. بعد از پایان زمان آزمایشات، بدنبال بیهوشی با تیوپنتال سدیم اقدام به خون گیری از حیوانات و سپس بیضه ها همراه با مجاری دفران خارج و پس از وزن نمودن، تعداد اسپرم های (50mg/kg, ip) موجود در این مجاری شمارش گردیدند. فعالیت رنین پلاسما با استفاده از کیت در پلاسمای خون حیوانات اندازه گیری شد.

نتایج: اندازه فشار خون سیستولی در حیوانات گروه آزمون بدنبال القای پرفشاری خون با قبل از القا در این گروه و با فشارخون حیوانات گروه های شاهد و کنترل سنی تفاوت معنی داری داشت (0.05(p<. تعداد اسپرم در مجاری دفران، وزن بیضه ها و میزان فعالیت رنین پلاسما در گروه آزمون با حیوانات گروه های شاهد و کنتر ل سنی تفاوت معنی داری داشت.

نتیجه نهایی: نتایج حاصله از این مطالعه نشان دهنده القای فعالیت سیستم رنین - آنژیوتانسین بافتی یا موضعی بدنبال افزایش فعالیت سیستم رنین - آنژیوتانسین عمومی در اثر افزایش فعالیت رنین با منشاء کلیوی می باشد. نتایج بدست آمده تاکیدی بر مطالعات قبلی در خصوص وجود یک ras (rennin-angiotensin system) کلاسیک در اندام تولی دمثل جنس نر می باشد.