وضعیت بهداشتی استخرهای شنای شهر بندرعباس در نیمه دوم سال 1382

مقدمه: استخرهای شنا به عنوان یک مرکز تفریحی و به لحاظ ارتباط مستقیم گروه های مختلف انسانی به عنوان یک منبع بالقوه انتشار آلودگی ها است که در صوت عدم توجه به مسائل بهداشتی می تواند منبع انتقال و شیوع بیماری های باکتریایی، قارچی و انگلی محسوب گردد. لذا مطالعه حاضر به منظور بررسی وضعیت بهداشتی استخرها به اجرا درآمد.

روش کار: در این مطالعه توصیفی از کلیه استخرهای فعال شهر بندرعباس بر اساس پیشنهادات منابع معتبر تعداد 84 نمونه میکروبی و 165 نمونه قارچی در حجم های 100، 250 و 1000 سی سی با فواصل زمانی دو، هفت های در شرایط استریل نمونه برداری تصادفی انجام و با محیط کشت مناسب آزمایش های لازم بر روی نمونه ها شکل گرفت. میزان کلر باقیمانده آزاد و کدورت آب به روش استاندارد اندازه گیری و ثبت شد. داده ها با استفاده از شاخص های تمایل مرکزی و ضریب همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: کل رزنی آب استخرها در 47.3 درصد موارد مطلوب، 17.5 درصد نامطلوب و 35.2 درصد صفر، دامنه تغییرات ph 6.8 تا 7.8، کدورت در همه موارد پایین تر از ntu1 و در مورد دو استخر دامنه تغییرات از 1.4 تا 9.4 بود و 18 درصد از کل نمونه ها دارای آلودگی کلیفرمی بودند. درصد کلرزنی با فراوانی کلیفرم ها ارتباط مستقیم و معنی دار به دست آمد (0.05p<، 0.625(r=. شایع ترین قارچ های جدا شده شامل آسپرژیلوس نیجر با 44.11 درصد، گونه های مخمری با 35.8 درصد، کاندیدا با 33.09 درصد، گونه های دیگر آسپرژیلوس با 32.63 درصد، فوزاریوم با 27.29 درصد، گونه های کلادوسپوریوم با 25.79 درصد و موکور با 21.09 درصد بوده است که ارتباط مستقیم و معنی داری با کلرزنی نداشت. متصدیان به طور متوسط به 80 درصد نکات ایمنی و شناگران به طور متوسط به 60 درصد نکات بهداشتی خود توجه داشتند.

نتیجه گیری: توجه به گندزدایی آب، کنترل کدورت و ph در کاهش آلودگی میکروبی موثر است اما گندزدایی تنها راه پیشگیری از آلودگی های قارچی نیست. به نظر می رسد رفتارهای بهداشتی از جمله دوش گرفتن با صابون قبل از ورود به استخر، استفاده صحیح از حوضچه پاشویی و بهسازی اساسی محیط استخر در کاهش آلودگی قارچی موثر باشد.