مقایسه نتایج کوتاه مدت جراحی بای پس کامل عروق کرونر بدون استفاده از پمپ در بیماران دیابتیک و غیر دیابتیک

مقدمه: بای پس کامل عروق کرونر در بیماران دیابتیک به دلیل باریک بودن و یا کوچکتر بودن عروق کرونر در آن ها از مشکلات عمده جراحی قلب به شمار می آید. با توجه به عوارض متعددی که در جراحی به روش پمپ وجود دارد روش جراحی بدون پمپ برای بیماران دیابتیک مطرح شده است. این مطالعه با هدف مقایسه نتایج کوتاه مدت بای پس کامل عروق کرونر در بیماران دیابتیک یا غیردیابتیک انجام شده است.

روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی در بیماران بستری در بخش جراحی قلب بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی سال های 1381 تا 1385 انجام شده است.500 بیمار که به روش بدون پمپ جراحی شده اند مورد مطالعه قرار گرفتند. این بیماران به دو گروه 235 بیمار دیابتیک (گروه مورد) و 265 بیمار غیر دیابتیک (گروه شاهد) تقسیم شدند. روش نمونه برداری به صورت غیراحتمالی آسان بوده است. مشخصات فردی بیماران عوامل خطر قبل از عمل، ملاحظات حین عمل، اندازه گیری های کرونر در محل آناستوموز و تعداد گرافت در پرسشنامه ثبت شد. متغیرهای حین و بعد از عمل در دو گروه (دیابتیک و غیر دیابتیک) با یکدیگر مقایسه شدند. تعداد گرافت های انجام شده بعد از جراحی (o) با تعداد گرافت های پیش بینی شده قبل از جراحی (p) مقایسه شدند. نسبت o/p با شاخص کامل مساوی با بیش از یک نشانه ریواسکولاریزاسیون کامل بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی، پردازش شده است.

نتایج: بیماران دیابتیک مسن تر و عوامل خطر بیشتری (نارسائی احتقانی قلب، با بیماری های عروق محیطی و دیالیزی) داشتند. تعداد گرافت هادر بیماران دیابتیک 3.1±2.4 بود. قطر شریان ها اندازه گیری شد که اختلاف آماری وجود نداشت. همه نسبت ها در دو گروه بین 9.0 تا 2.1 بود. تنها عامل خطر مهم در ارتباط با مرگ و میر عمل پائین بودن عملکرد بطن چپ بود (ef).

 نتیجه گیری:بیماران دیابتیک علی رغم این که بیمارتر بودند ولی همانند بیماران دغیردیابتیک جراحی بدون پمپ را تحمل کردند. تعداد گرافت ها در هر بیمار و نسبت o/p حاکی از امکان انجام ریواسکولاریزاسیون کامل بود. بنابراین امکان انجام بای پس در عروق کرونر کوچک وجود دارد. دیابت به عنوان یک فاکتور منع انجام پای پس بدون پمپ و هم چنین به عنوان یک فاکتور پیش بینی کننده نتیجه درمان نیست.