آیا درجه ی ارزشیابی بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران با عملکرد آن ها رابطه دارد؟

مقدمه: بیمارستان ها نیز نظیر سایر سازمان ها نیازمند نظارت و ارزشیابی مستمر و دائمی هستند. با نگرش به وظایف اصلی این مراکز که آموزش، درمان، پژوهش و مشارکت در بهداشت جامعه است، این امر، از اهمیت بیش تری برخوردار خواهد شد. بر این اساس هدف پژوهشگران نیز مقایسه درجه ی ارزشیابی بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران با عملکرد آن ها بوده است.

روش برسی: این پژوهش کاربردی و از دسته مطالعات توصیفی- تحلیلی به روش مقطعی (cross-sectional) بوده، که در 27 بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفته است. داده های این پژوهش از طریق پرسشنامه ای که پس از تهیه توسط پژوهشگر، روایی آن توسط استادان و برخی از مدیران بیمارستان ها به تایید رسید، جمع آوری گردید و به دلیل استفاده از فرم ها، دفاتر آماری بیمارستان ها و جداول ارزشیابی بیمارستان ها در معاونت سلامت دانشگاه مذکور (جهت تکمیل آن) از اعتبار لازم نیز برخوردار بود. برای تحلیل نتایج از نرم افزار spss استفاده شد. آزمون های آماری مورد استفاده نیز عبارتند از: mann whitney ,mc nemar و ضریب همبستگی spearman.

یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که بین درجه ی ارزشیابی فعلی بیمارستان های مورد مطالعه با شاخص های عملکردی، رابطه معنی داری وجود ندارد. اما بین درجه ی ارزشیابی پیشنهادی برای بیمارستان های مورد مطالعه با شاخص های عملکردی مورد بررسی (بجز درصد اشغال تخت؛ احتمالاً به دلیل کم بودن تعداد نمونه ها)، ارتباط معنی داری وجود داشته و جهت ارتباط نیز صحیح بوده است. هم چنین، در بیمارستان های دولتی دارای درجه ی ارزشیابی 1 و 3، بین درجه ارزشیابی فعلی و پیشنهادی (بر اساس شاخص های عملکردی آن ها) تفاوت معنی دار مشاهده گردید.

 نتیجه گیری: یافته های فوق نشان دهنده ی واقعی تر بودن درجه ارزشیابی فعلی بیمارستان های خصوصی نسبت به بیمارستان های دولتی بوده و سیستم ارزشیابی فعلی بیمارستان ها نیاز به بازنگری و اصلاح دارد.