آموزش مبتنی بر وب؛ مطالعه ی آگاهی، نگرش و عملکرد اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: رشد جهش گونه ی ابزارهای اطلاع رسانی و جهانی شدن فن آوری اطلاعات، بستری آماده ساخته است تا یادگیری در هر زمان و مکان و مطابق با نیاز یاد گیرنده را ممکن سازد. این مطالعه به منظور ارزیابی آگاهی، نگرش و عملکرد اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در خصوص آموزش مبتنی بر وب انجام شده است.

روش بررسی: برای انجام این مطالعه ی توصیفی - پیمایشی در سال 1387 کلیه ی اعضای هیأت علمی دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ( 706 نفر) به عنوان جامعه ی آماری مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری به شیوه ی طبقه ای - تصادفی انجام گرفت و حجم نمونه 210 نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه ی محقق ساخته ای بود که روایی آن با روش روایی محتوایی و پایایی آن با روش ضریب cronbach’s alpha(0.92(r= برآورد گردید. داده ها با نرم افزار spss و با استفاده از شاخص های آماری نظیر میانگین، واریانس، انحراف معیار، آزمون t تک متغیره و آزمون tokey تحلیل شد.

یافته ها: میانگین نمره ی دانش، نگرش و عملکرد اعضای هیأت علمی بالاتر از حد متوسط بود. اعضای با مدرک کارشناسی ارشد و اعضای با مدرک دکتری تخصصی، آگاهی کمتری نسبت به اعضای با مدرک فوق تخصص داشتند. میزان آگاهی اعضای با سابقه ی کار کمتر از 5 سال، بیشتر از اعضای با سابقه ی کار 20-10 سال بود. اعضای با سابقه ی کار 10-5 سال از آگاهی بیشتری نسبت به اعضای با سابقه ی کار بالای 20 سال برخوردار بودند. اعضای هیأت علمی مرد نسبت به زنان و نیز اعضای با مرتبه ی علمی استادیاری در مقایسه با اعضای دارای مرتبه های دانشیاری و استادی نگرش بهتری در مورد آموزش مبتنی بر وب داشتند. عملکرد اعضای با مدرک دکتری تخصصی و نیز اعضای با مدرک فوق تخصص، بهتر از عملکرد اعضای با مدرک کارشناسی ارشد بود. اعضای با مرتبه ی دانشیاری نیز از عملکرد بهتری نسبت به اعضای مربی برخوردار بودند. عملکرد اعضای با سابقه ی کار کمتر از 5 سال در مقایسه با اعضای دارای سابقه ی کار 20-10 سال مطلوب تر بود.

نتیجه گیری: در عصر پیشرفت علم و فن آوری توجه به آموزش الکترونیک اهمیت بسیاری دارد و سازمان ها برای حفظ بقای خود باید با شرایط متغییر محیطی سازگار شوند. با توسعه ی شبکه ی جهان گستر وب، مؤسسات آموزش عالی نیز باید از امکانات این شبکه در امر آموزش استفاده نموده، اعضای هیأت علمی خود را از دانش و مهارت لازم برای به کار گیری این فن آوری در آموزش و توسعه ی آموزش عالی برخوردار سازند.