اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر استرس در خانواده های شاهد و ایثارگر

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت مثبت اندیشی بر استرس خانواده های شاهد و ایثارگر می باشد. پژوهش حاضر با روش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. از میان فرزندان شاهد و ایثارگر شهر قم، تعداد 50 نفر به عنوان نمونه بصورت خوش های چند مرحله ای انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفته و آزمودنی های گروه آزمایشی به مدت 6 هفته، هر هفته در یک جلسه آموزشی 90 دقیقه ای مورد آزمایش مثبت اندیشی مرار گرفتند. در این پژوهش از پرسش نامه استرس ادراک شده استفاده شده است. دو گروه آزمایش و کنترل در دو موقعیت پیش آزمون و پس آزمون به پرسش نامه ها پاسخ دادند و برای تحلیل داده ها از تحلیل مقایسه زوجی استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد استرس گروه آزمایش که تحت آموزش مثبت اندیشی مرار گرفته اند دارای اختلاف معناداری در ابتدا و پایان دوره هستند اما در گروه کنترل بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معناداری وجود ندارد. بنابراین نشان می دهد که آموزش مثبت اندیشی توانسته است بر استرس در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تاثیر مثبت و معناداری داشته باشد. نتیجه گیری کلی: نتایج پژوهش بیان کننده این مطلب است که درمان ها و مداخله های مثبت گرا میتوانند بر کاهش استرس تاثیر داشته باشد.