معنا، زبان و هویت در برساخت گرایی اجتماعی به مثابه یک متدولوژی

بر ساخت گرایی اجتماعی رویکرد (ومتدولوژی) انتقادی در علوم اجتماعی است که در اولین مواجهه با امر اجتماعی، قائل به این اصل است که: پدیده اجتماعی در عین اینکه واقعی است، بدیهی نیست. در واقع، هیچ چیزی در حوزه روابط اجتماعی و انسانی بصورت ماهوی، از پیش تعیین شده و بدیهی وجود ندارد و هر پدیده ای بر ساختی است بر آمده از متن و زمینه خاص تاریخی، فرهنگی و اجتماعی معنا و واقعیت، بصورت مستقل ساخته نمی شوند و فهم ها و حقایق نسبی هستند.

زبان در این رویکرد، صرفا ابزاری برای برقراری ارتباط بین انسان ها و بیان تفکراتشان نیست، بلکه مهم تر از آن، متن و زمینه ای است که فرایند بر ساخت هویت و تفکر در درون آن و از طریق آن، صورت می گیرد. کنش ها، نگرش ها و هویت ها از فیلتر زبان و گفتمان عبور می کنند. فیتلرهایی که با توجه به تاریخمندی و زمینه و بستر، متفاوت و حتی متعارض عمل می کنند و وظیفه پژوهشگر توجه به نقش این فیلترها و متغیرها در بر ساخت کنش، هویت و تعاملات اجتماعی است.