آب و آتش از نگاه هرمنوتیک در منطق الطیر عطار

یکی از روش های نوین برای تحلیل متن ادبی همانند شعر تحلیل هرمنوتیکی و دیدگاه تاویل متن است. هرمنوتیک دانشی است که به فرآیند فهم یک اثر می پردازد و چگونگی دریافت معنا از پدیده های گوناگون هستی اعم از گفتار، رفتار، متون نوشتاری و آثار هنری را بررسی می کند. آب وآتش از دیر باز به سبب نقشی که در زندگی انسان داشتند مورد توجه تمامی ادیان شعرا و نویسندگان بوده اند. قدما معانی متفاوتی برای آتش، آب، باد و خاک گفته اند. افلاک را آبا و عناصر را امهات می نامیدند و از آن ها موالید سه گانه متولد شده است. نگارنده سعی نموده با دیدی تأویل گرایانه و هرمنوتیکی به بررسی مفهوم نمادین آب و آتش در منطق الطیر عطار بپردازد. و به این سوال های مقدر که آیا عطار به مفهوم آب وآتش تنها نگاه عارفانه- صوفیانه وشریعت مدارانه داشته است؟ یا صرفا با دیدی ادبی و تأویل گرایانه به آب و آتش پرداخته است؟ حماسه و نماد در اندیشه وی چه جایگاهی را دارد؟ مفهوم آب و آتش در منطق الطیر از چه بسامدی برخورداراست؟. عطار بانگاه رمزآلود و تمثیلی خود به این دو اسطوره ی نمادین هویت و شخصیت انسانی بخشیده است .آب و آتش همانند تمام پرندگان در این حماسه عرفانی - تمثیلی حاضرند و همراه آنان نقش مختلف وگاه متضادخود را به گونه ای بی همتا ایفا می کنند.