الهام گرفتن از طبیعت و معماری ایرانی در طراحی مرکز مد در اصفهان

مبحث پوشش و پوشاک در طول تاریخ از انسان بدوی تا انسان قرن بیست و یکم، مسئله حائز اهمیتی بوده است و چه بسا که در بررسی روند تاریخی آن شاهد تغییر، رشد و تکامل صعودی آن بوده ایم؛ و بلاخص در دوران معاصر که این مسئله از مرز صرفاً «پوشش و پوشاک» گذشته و به صورت یک دغدغه برای عموم مردم درآمد. تا جای که هنری به نام طراحی لباس شکل گرفت. در این میان مد فشن که نشات گرفته از دوران مدرنیسم و پس از آن پست مدرن اروپاست، شیوع گسترده یافت و در پی آن به جوامع مختلف دنیا ازجمله ایران رسوخ کرد. حال آنکه این مرز و بوم خود صاحب تاریخ لباس غنی می باشد و علاوه بر آن لباس محلی اقوام مختلف ایران نیز دارای مفاهیم ارزشمند و همساز با محیط و اقلیم می باشد که خود می تواند منبع الهام برای لباس مردم امروز ایران باشد. یک اثر معماری، برخوردار از روح و فرهنگ یک سرزمین در تجلی کالبدی خویش پیام آور بسیاری از عوامل محیطی پنهان جامعه است و در بیانی می توان اظهار داشت که یک اثر معماری انتقال دهنده تاریخ، هویت و اصالت یک جامعه است ملحوظ داشتن عوامل فرهنگی و هنری در طراحی بنا به احجام هویت بخشیده و مصالح در کنار هم آمده را به پایگاهی برای تأمل و تفکر تبدیل می کند، اثری که در خشت به خشت آن تاریخ، فرهنگ و ذوق ایرانی نهفته است، از این رو سعی شده تا این فضا برای ایجاد و خلق اثری معماری با احترام به گذشته سرزمین طراحی شود. در این طرح تلاش بر آن است که یک مجموعه نمایشی منعطف و ایده آل از طریق الگو گرفتن از طبیعت از جمله مادی های سنتی اصفهان باعث شده است مردم در بین طبیعت قدم برداشته و حس خوب طبیعت را جذب کنند. هم چنین در این طرح سعی شده تا با برونگرایی حجم های ساختمانی در فضا و توجه به طبیعت اطراف ساختمان مدرن بودن طرح را که با صنعت مد که درعین حال که به ایرانی بودن توجه ویژه شده ولی کاملاً سبکی مدرن دارد همخوانی داشته باشد و مسیری برای ترویج مسائل مربوط به مد را طرح ریزی کرده که در تعامل با جهان، فرهنگ جامعه را قوت بخشیده و معرف خوبی برای مردمان دیگر ملل با تاریخ و فرهنگ کشورمان باشد.