بررسی میزان انطباق فضاهای آموزشی با پدافند غیرعامل (نمونه موردی شهرستان شهریار)

ایمنی و امنیت از ابتدایی ترین اصول در جهت دستیابی به استانداردهای مطلوب آسایش هر نوع مجتمع در شهر است و اصولا دفاع غیرعامل در مقابل تهدیدات خارجی امری است که از آغاز شکل گیری مجتمع های شهری با هر کارکردی می بایست مورد توجه قرار گیرد. جنگ همواره بعنوان یک پدیده اجتماعی در مراکز جمعیتی است و توجه به ایمن سازی در مقابل آن همواره هم چنان بعنوان یک نیاز جدی و اجتناب ناپذیر محسوس بوده و باید مورد توجه قرار گیرد. ساختمان های آموزشی از جمله بناهایی هستند که در صورت رعایت اصول و ضوابط پدافند غیرعامل، علاوه بر حفظ جان دانش آموزان به عنوان آینده سازان کشور، در موقع بحرانی بعنوان پناهگاه و خدمات رسانی برای محله و منطقه نیز مورد استفاده قرار می گیرد. به همین منظور پژوهش حاضر به بررسی میزان انطباق دو نمونه از مدارش شهرستان شهریار با مبحث 21 مقررات ملی ساختمان (پدافند غیرعامل) و هم چنین ارایه راهکارهای اصلاحی برای برطرف نمودن نواقص موجود می پردازد. برای انجام این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده و اطلاعات بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است. ابتدا به تعریف پدافند غیرعامل و بررسی ابعاد مختلف آن پرداخته شده و در ادامه به ارایه قسمت هایی از مباحث 21 (پدافند غیرعامل) و 3 (ایمنی ساختمان در برابر حریق) مقررات ملی ساختمان که مربوط به فضاهای آموزشی می باشد، ارایه شده است. سپس به جمع آوری اطلاعات مورد نیاز مدارس انتخاب شده شهریار از قبیل نقشه ها، عکس ها، سوابق و ... پرداخته و در انتها نیز به بررسی میزان انطباق این مدارس با مبحث پدافند غیرعامل و نیز ارایه راهکارهای اصلاحی، پرداخته شده است.