بازخوانی هویت بازار در معماری معاصر ایران و التزام بکارگیری آن در مجتمع های تجاری با رویکرد معماری پهلوی اول در شهر کرمانشاه

هویت فرم از همان آغاز گرفتار اوضاع خاص انضمامی خود باید باشد. فرم ها هم چنین از تاریخ خود که مکان پایانش همان وحدت بالقوه آن می باشد جداشدنی نیستند. پذیرش فرم ها چون گستره ای که ربطی به گستره اجتماعی، فرهنگی، سیاسی ندارند، درکی غیر تایخی است. تاریخ انضمامی یک مکان نه تنها بر مضمون فرم ها بلکه بر انتخاب های هنری هنرمند نیز تاثیر می گذارد. فرم ها تنها حالت ها، احساس ها و حساسیت هایی را در لحظه خاصی از تاریخ منعکس می کند و می اندیشند و تنها قادر به چنین کاری هستند. با گذر جامعه ایران از دوران کهن به نوین، مرحله متفاوتی در تاریخ این سرزمین آغاز گشته و درست یا نادرست تاکنون نیز ادامه یافته است. بدیهی ست فرم هایی که در این گذر تاریخی خلق شده اند نیز از این تحولات مستثنی نیستند. بنابر این فرم ها در منطق خود دیکته شده از سوی منطق زمانه اند، آغاز دوره معاصر ایران، آغاز تغییرات وسیع در همه زمینه ها است. در این دوره توسعه و پیشرفت مفاهیم تازه ای را به خود گرفتند و دیدگاه های نوین سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و شیوه های نوین زندگی در معماری به نمایش درآمد و معماری جدید،اندیشه های جدید را بیان داشت. دوره نوین معماری ایران با پذیرش عوامل مختلف مورد بحث، خوب یا بد زمان را می پیماید و مسیر خود را در مکان ادامه می دهد. این پژوهش به روش توصیفی تاریخی و تحلیل و از طریق مطالعات کتابخانه ای به شناخت ریشه ای علل تحولات ایجاد شده با تاکید بر اواخر دوره قاجار و پهلوی دوره اول و چگونگی تأثیر آن ها در معماری معاصر ایران و به کارگیری آن در کالبدی کهن مانند بازار می پردازد تا بتوانیم به طرحی جهت انطباق، و با توجه به مشخصه های خاص این دوره در یک مرکز تجاری بپردازیم.