تبیین مولفه ها و امکان سنجی تحقق رویکرد جایگزینی اقشار اجتماعی در بافت های تاریخی نمونه موردی: محله اوچدکان اردبیل

خالی شدن محله های کهن و قدیمی شهری از ساکنان اصلی آن باعث جایگزین شدن افراد با سطح درآمد و فرهنگ پایین می شود که پیامدهای بسیاری ازجمله ایجاد کانون های بزهکاری، از بین رفتن هویت و ... از یک سو و رشد روزافزون شهرک ها و گسترش افقی شهرها و تأمین زیرساخت ها از سوی دیگر به دنبال دارد. بنابراین مداخله صحیح و بازگرداندن مجموعه به چرخه زندگی شهری لازم و ضروری می باشد. یکی از این رویکردها جایگزینی اقشار اجتماعی می باشد. این رویکرد هم بر اصلاح مسکن و مطلوب سازی محیط مسکونی، و هم به تغییر در ساختار اجتماعی و اقتصادی ساکنین اشاره می کند. پژوهش حاضر سعی دارد که با تعریف رویکرد جایگزینی اقشار اجتماعی، شاخص ها و معیار های این رویکرد را استخراج نموده و سپس با توجه به مولفه ها امکان تحقق این رویکرد را در نمونه موردی محله اوچدکان اردبیل بسنجد. ماهیت پژوهش، کاربردی و روش انجام آن، توصیفی- تحلیلی و علی است. گردآوری مطالب، بر اساس مطالعات اسنادی و مشاهده مستقیم می باشد. با توجه به نتایج آزمون t تک نمونه ای و پایین بودن مقدار معناداری فرضیه از سطح خطا (0.005< 0.00) و هم چنین مثبت بودن حد بالا و پائین فاصله اطمینان، ادعای پژوهش مبنی بر نامناسب بودن جایگزینی اقشار اجتماعی و عدم تحقق آن اثبات می شود.