تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر خودکارآمدی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی

مقدمه: خیانت زناشویی یکی از آسیب های خانوادگی و اجتماعی است که ارتباط زیادی با تعارضات زناشویی، طلاق، کاهش خودکارآمدی دارد. خیانت به عنوان علت اصلی طلاق گزارش شده است و درمانگرها آن را به عنوان سخت ترین مشکل برای درمان مطرح کرده اند. پژوه حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری بر خودکارآمدی زنان آسیب دیده از خیانت زناشتویی انجام شده است. روش: پژوه حانر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی، مراجعه کننده به مرکز مشاوره سرای تداوم شهرستان ساری در شش ماه اول سال 1394 بودند (30=n) که 24 نفر واجد ملاک های ورود به پژوهش بودند و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. مراجعین در گروه آزمایش به مدت 8 هفته، هر هفته یک جلسه ی 60 دقیقه ای، درمان شناختی- رفتاری را دریافت نمودند و برای گروه کنترل هیچ مداخله درمانی صورت نپذیرفت تا پس از اتمام پژوهش، درمان شناختی رفتاری برای آنان نیز اجرا گردید. پرسشنامه ی خودکارآمدی توسط دو گروه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل گردید. جهت تحلیل داده ها آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 انجام گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین دو گروه آزمای و کنترل در متغیر خودکارآمدی تفاوت معناداری وجود داشت. خودکارآمدی زنان گروه آزمایش بالاتر بود. تجزیه و تحلیل داده ها بیانگر بهبود و افزایش خودکارآمدی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی پس از 8 جلسه مداخله درمانی شناختی رفتاری بوده است (0.01(p<.

نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، درمان شناختی رفتاری بر خودکارآمدی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی موثر بوده و منجر به افزای خودکارآمدی آنان گردید. در نتیجه می توان از رویکرد شناختی رفتاری برای کاهش آسیب های ناشی از خیانت زناشویی استفاده کرد.