شناسایی طرحواره های ناکارآمد افراد دارای اختلال وابستگی به مواد مخدر

هدف: هدف تحقیق حاضر شناسایی طرحواره های ناکارآمد افراد دارای اختلال وابستگی به مواد مخدر است. روش: در یک بررسی توصیفی- تحلیلی، 196 فرد وابسته به مواد مخدر، از بین کلیه افراد دارای اختلال وابستگی به مواد مخدر شهر همدان به صورت نمونه گیری تصادفی-در دسترس انتخاب شدند و هریک از آزمودنی ها، سوال های پرسشنامه طرحواره یانگ (sq-sf) که توسط یانگ طراحی شده را تکمیل کردند و داده ها به کمک روش آماری خی دو تحلیل شد. یافته ها: نتایج این آزمون نشان داد که بین طرحواره های ناکارآمد و اختلال وابستگی به مواد در سطح معناداری (5%(p< رابطه معنادار وجود دارد، و اکثر افراد دارای اختلال وابستگی به مواد مخدر دارای طرحواره های ناکارآمد می باشند. در رابطه با طرحواره ناکارآمد بریدگی با وابستگی به مواد رابطه معنادار وجود دارد (5%(p< و در رابطه با طرحواره ناکارآمد دیگرجهت مندی با وابستگی به مواد در سطح (5%(p< رابطه معناداری وجود دارد و هم چنین در رابطه با طرحواره ناکارآمد محدودیت غیر منطقی با وابستگی به مواد رابطه معناداری در سطح (5%(p< وجود دارد.

نتیجه گیری: با توجه به اهمیت و نقش طرحواره ها در وابستگی به مواد مخدر می توان با شناسایی طرحواره های ناکارآمد افراد در معرض خطر از وابستگی آن ها به مواد مخدر پیشگیری نماییم و هم چنین به کمک طرحواره ها می توان عود و بازگشت را نیز کاهش داد.