رابطه مدیریت تغییر با سازگاری کارکنان و اثربخشی سازمانی (مطالعه موردی: سازمان برنامه و بودجه استان فارس)

هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه مدیریت تغییر با اثربخشی سازمانی و سازگاری کارکنان می باشد. به لحاظ هدف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارکنان سازمان برنامه و بودجه استان فارس در سال 96-1395 با تعداد 90 نفر می باشد که از این بین 71 نفر به پرسشنامه های توزیع شده پاسخ داده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه تغییر سازمانی که توسط ارمناکیس و بدیان طراحی شده و توسط هلت و همکاران بسط یافته است، پرسشنامه سازگاری شغلی دیویس و لافکویست که توسط شهرابی فراهانی هنجاریابی شده است، و پرسشنامه اثربخشی سازمانی پارسونز استفاده شده است. روایی پرسشنامه تغییر سازمانی در تحقیقات پیشین گزارش شده است. پایایی این پرسشنامه در پژوهش حاضر با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0.84 به دست آمد. روایی پرسشنامه سازگاری شغلی و اثربخشی سازمانی به دلیل استاندارد بودن آن ها مورد تایید است و پایایی هر کدام در پژوهش حاضر به ترتیب 0.74 و 0.87 به دست آمد. نتایج تحقیقات حاکی از آن بود که بین مدیریت تغییر با اثربخشی سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، اما بین مدیریت تغییر با سازگاری شغلی رابطه معناداری یافت نشد. هیچ یک از ابعاد سازگاری شغلی قادر به پیش بینی مدیریت تغییر نبودند و از بین مولفه های اثربخشی سازمانی تنها بعد سلامت سازمانی قادر به پیش بینی مدیریت تغییر بود.