حکمروایی خوب و کنشگران مدیریت شهری (شهر کرمانشاه)

یکی از مباحث بسیار مهم و جدید از دهه ی 1990 به بعد در ادبیات توسعه مطرح شده، بحث حکمروایی خوب شهری است که پیونددهنده میان اصول و ارزش های حاکمیتی و رویکردهای نوین و انطباقی سازماندهی به حساب می آید و با بهره-گیری از مفاهیم مشارکت، قانون مداری، شفّاف ‏سازی، انعطاف‏ پذیری، وفاق‏ محوری، عدالت، کارآمدی و پاسخگویی، زمینه مدیریت شهری خوب و شایسته را فراهم می آورد. هدف از این پژوهش توجه به حکمروایی خوب، مطلوب و شایسته شهری در مدیریت شهری کلانشهر کرمانشاه است. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی-توسعه‏ای و به لحاظ روش توصیفی– تحلیلی (پیمایشی) می ‏باشد. جامعه آماری شامل کلیه شهروندان شهر کرمانشاه می ‏باشد. یافته ‏های پژوهش نشان‏ دهنده پایین بودن مولفه‏ های حکمروایی خوب در مدیریت شهری بوده است. در صورتیکه از رویکردهای نوین مدیریت شهری، حکمروایی خوب و مطلوب شهری می‏باشد. راه مدیریت شهری از حکمروایی خوب شهری گفتمان تعاملی و وفاق (دولت، بخش عمومی، بخش خصوصی و شهروندان) می‏گذرد.