امکان سنجی اجرای منطقه بندی فرم محور در احیای بافت های فرسوده شهری نمونه موردی شهر گناباد

با افزایش بی رویه ی جمعیت به ویژه جمعیت شهرنشین در چند دهه ی اخیر در کشور ایران مسئله فضا و توسعه ی پایدار فضایی از اهمیتی قابل توجه برخوردار گردیده است. در ایران رشد جمعیت شهری با توسعه ی ناموزون افقی شهر و از بین بردن منابع کشاورزی و طبیعی اطراف شهرها همراه بوده است. این در حالی است که بسیاری از شهرها دارای منابع فضایی باارزش اما فرسوده ای هستند که راهگشای بسیاری از مشکلات به وجود آمده ی شهرها در حال حاضر  می باشد. از همین جا مسئله بهسازی و نوسازی این فضاهای با ارزش موردتوجه قرارگرفته است. بنابراین در این پژوهش با استفاده از مدل منطقه بندی فرم محور که یکی از ابزارهای اجرایی رویکرد رشد هوشمند می باشد، این تحقیق از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی- پژوهشی بوده و از نظر روش جزء تحقیقات توصیفی- تحلیلی و اسنادی- میدانی می باشد. در روند تحقیق تعریف و اصول و راهکارها مورد بررسی قرارگرفته و به انجام مطالعات بر روی بافت فرسوده در زمینه های جمعیتی، کاربری، کالبدی و دسترسی پرداخته شده است.