ارتباط معماری و سیاست در شکل گیری الگوی معماری و شهرسازی نمونه موردی : تفکر کمونیستی در دو کشور روسیه و کره شمالی

رابطه میان معماری و شهرسازی و ساختار نظام سیاسی چیست؟ و سبک های مختلف معماری بخصوص در معماری و منظر شهری پایتخت ها چگونه می تواند این رابطه را بیان نماید؟ یک راه برای دستیابی به پاسخ این سوال خوانش طراحی شهری و سبک های معماری به عنوان بازتابی از پروژه سیاسی یک حکومت و به ویژه ایجاد ایدئولوژی است، به طوریکه مشخصات این ایدئولوژی را در ساختمان ها، ساختارها و طراحی مناظر شهری، بتوان دریافت. ساختمان ها نه فقط بازتاب دهنده ی پروژه های سیاسی حکومت هستند، بلکه در حقیقت، ابزار مهمی هستند که حکومت، قدرت و اقتدار خود را با آن تاسیس می کند. به بیان دیگر، ارائه مطالعات در این بخش بر مبنای این فرض است که ساختمان شهری پایتخت یکی از مکانیسم های کلیدی است که حکومت به وسیله ی آن ایدئولوژی خودش را  می سازد. قدرتش را تولید می کند و اقتدار و صلاحیتش را مشروعیت می بخشد. از اینرو بازنمایی قدرت و نظام سیاسی حاکم بر جامعه به عنوان یکی از موضوعات تحلیلی مشترک میان معماری و سیاست مورد توجه می باشد. تاریخ تحول علوم انسانی شاهد تغییرات مختلف مفهوم قدرت بوده است. نگاه کلاسیک، قدرت را به عنوان روایتی کلان، تجسم یافته در نهاد دولت می بیند. در این میان این پژوهش به بررسی تاثیر تفکر کمونیستی بر معماری و شهر می پردازد و به دنبال پاسخی برای چگونگی این ارتباط است. روش پژوهش از نوعی کیفی است و با تحلیل به استخراج چگونگی این ارتباط می پردازد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که در هر دوره ای که حکومت قدرت داشته است معماری در خدمت این قدرت بوده است در تفکر نظام کمونیستی و حاکمیت فونکسیونالیسم بر معماری و شهرسازی به معنای استعمار و استثمار فضا به نفع قدرت و ثروت است. به عبارتی دیگر اگر معمار نگاه صرف علمی و تکنوکراتیک در طراحی فضا داشته باشد به معنای این است که او وارد فرآیند استعمار فضا به نفع قدرت شده است. دو کشور مورد بررسی در این مقاله روسیه کمونیستی و کره شمالی است.