استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی (ahp) درانتخاب بستر مناسب جهت ارائه سرویس های ارتباطی به مشترکین

تا قبل از ظهور شبکه اینترنت و دیتا، ارتباطات راه دور یک معنای روشن داشت: تلفن (و قدیمی تر از آن تلگراف) تنها فناوری هایی بود که به مردم اجازه برای برقراری ارتباط در فواصل دور را به صورت صوت می داد. بعد از سال 1960، فکس و دیتا در خطوط تلفن ثابت (pstn) ارائه شدند. اخیرا ارتباطات راه دور گسترش یافته و شامل انتقال داده ها، ویدیو کنفرانس، ایمیل، پیام های فوری، مرور وب، و امکان ارسال محتوای چندرسانه ای است. امروزه تصور مصرف کنندگان از ارتباطات حول دو محور محصولات و خدمات می گردد. تمایل مصرف کنندگان به خرید برنامه های کاربردی ارتباطی یا تجهیزات به عنوان محصولات و خدمات به طور فزاینده فراگیر شده و فن آوری های مورد استفاده برای ارتباطات راه دور تا حد زیادی در طول 50 سال گذشته تغییر کرده است. به کارگیری نیمه هادی ها و الکترونیک دیجیتال در صنعت مخابرات توانسته دیجیتال را جایگزین صدای آنالوگ، تصاویر و ویدیو کند. پس از آن، مدار سوئیچینگ تکمیل شد و به احتمال زیاد در نهایت سوئیچینگ بسته ای جایگزین شود. همه این تغییرات نشاندهنده یک تعریف جدید از ارتباطات از راه دور است: ارتباطات مجموعه ای از فناوری، دستگاه ها، تجهیزات، تاسیسات، شبکه ها و برنامه های نرمافزاری است که ارتباطات از راه دور را پشتیبانی می کنند. در این مقاله، سعی گردیده است با بهره گیری از فرایند واکاوی سلسله مراتبی (ahp)، شناسایی شاخص ها و معیار های مهم در حوزه ارتباطات و با شناخت و تقسیم بندی بسترهایی که در آن ها امکان سرویس دهی به مشترکین وجود دارد و مقایسه آن ها با هم، با به دست آوردن ارزش هر بستر، به تبیین انتخاب بستری مناسب جهت ارائه سرویس های ارتباطی به مشترکین بپردازیم.