سنجش میزان حساسیت اخلاقی پرستاران در بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) زاهدان سال 96

پرستاران به عنوان بزرگ ترین گروه کار درمانی، اغلب با موقعیت هایی مواجه می شوند که باید برای آن ها راه حل هایی پیدا کرده و تصمیمات اخلاقی مناسب اتخاذ کنند. حساسیت اخلاقی یکی از معیارهای اصلی صلاحیت حرفه ی پرستاری محسوب می شود و بر عملکرد اخلاقی و ارتقای ارتباط بین بیمار و پرستار موثر است، اما تاکنون تعریف روشن و صریحی از این مفهوم ارائه نشده است. حساسیت اخلاقی، بعنوان یک مفهوم شامل اعمال، نیات، عواطف و ادراک پیچیده است که بعلت داشتن ابعاد گوناگون نمی توان تعریف جامع و فراگیر برای آن ارائه داد. تحقیق حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است، که در سال 1396 انجام گردید. در پژوهش حاضر از بین 650 نفر که شرایط شرکت در مطالعه را داشتند، 242 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان آموزشی علی بن ابیطالب (ع) شهرستان زاهدان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زاهدان به روش نمونه گیری طبق جدول مورگان تعیین حجم شد و وارد تحقیق شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل سوالات دموگرافیک و پرسشنامه حساسیت اخلاقی پرستاران msq لوتزن و همکاران 1994. پس از گردآوری اطلاعات 20 پرستار، همسانی درونی با ضریب آلفای کرونباخ 0.78 محاسبه شد. اطلاعات با نرم افزار spss21 و آمار توصیفی و آزمون های تی مستقل، anova و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. تعداد پرستاران مورد مطالعه 242 نفر بود که از این بین 161 نفر مع ادل 67% را پرستاران خانم و 81 نفر معادل 33% را پرستاران آقا شامل شدند. میانگین نمره حساسیت اخلاقی جامعه 70.72 محاسبه شد که در این بیمارستان وضعیت حساسیت اخلاقی در سطح ضعیف وجود نداشته و سطح آن از متوسط به بالا بود. متغیر حساسیت اخلاقی با متغیرهای جنسیت، تاهل و وضعیت استخدامی ارتباط داشت (0.05(p=.