بررسی تطبیقی تأثیر اجزای اقلام تعهدی عملیاتی بر سودآوری آتی و بازده آتی سهام در صنایع خودروسازی، سیمان و فلزات اساسی

گسترش روزافزون مسائل مالی شرکت ها باعث شده است تا همواره مباحث جدیدی در خصوص کسب منافع آتی آن ها مطرح گردد. در این راستا پژوهشگران بسیاری به دنبال ارتباط های نوین متغیرهای حسابداری ازجمله اقلام تعهدی با مباحث مالی و اقتصادی برآمده اند. پژوهش حاضر با بهره گیری از جنبه عملیاتی اقلام تعهدی و اجزای آن که ابتداً در سال 2006 توسط ریچاردسون ابداع گردید و در ادامه طی سال های 2011 تا 2017 از سوی پاپاناستاسوپولوس توسعه داده شد، به دنبال بررسی تأثیر اجزای اقلام تعهدی عملیاتی بر سودآوری آتی و بازده آتی سهام می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را سه صنعت بورس اوراق بهادار تهران شامل صنایع خودروسازی، سیمان و فلزات اساسی تشکیل می دهد که با استفاده از نمونه گیری حذف سیستماتیک که صورت پذیرفت، درنهایت تعداد 55 شرکت انتخاب گردیدند و موضوع پژوهش بصورت تطبیقی و طی دوره زمانی 1389 تا 1393 در آن ها بررسی گردید. روش آماری مورد استفاده جهت آزمون فرضیه های پژوهش، رگرسیون چند متغیره با استفاده از روش های egls و ols می باشد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که در هر سه صنعت، رابطه معنیداری بین کل اقلام تعهدی عملیاتی و اجزای آن با بازده آتی سهام وجود ندارد؛ گرچه وجود رابطه منفی بین کل اقلام تعهدی عملیاتی و بازده آتی سهام تأیید می گردد؛ اما این رابطه به لحاظ آماری معنیدار نیست. از طرفی در مورد رابطه اقلام تعهدی عملیاتی و اجزای آن با سودآوری آتی، بجز در صنعت سیمان، ارتباط معنی داری یافت نشد.