بررسی رابطه سبک های هویت و خودپنداره با همدلی در دانشجویان

مقدمه: هدف پژوهش حاضر رابطه بین سبک های هویت و خودپنداره با همدلی در دانشجویان دانشگاه پیام نور واحد مهاباد بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه پیامنور واحد مهاباد در سال تحصیلی 94-1393 بودند که از این جامعه تعداد 200 نفر (100 دختر و 100 پسر) به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سبک هویت برزونسکی، مقیاس خودپنداره راجرز و فهرست واکنش های بین فردی دیویس استفاده شد. داده ها به کمک روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شدند.

یافته ها: نتایج نشان داد که همدلی با سبک هویت اطلاعاتی و هنجاری رابطه مثبت و معنادار و با سبک هویت سردرگم/ اجتنابی رابطه منفی و معناداری دارد. هم چنین همدلی با خودپنداره مثبت رابطه مثبت و با خودپنداره منفی رابطه منفی و معناداری دارد. از سویی بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، متغیرهای سبک های هویت و خودپنداره قادرند تغییرات همدلی را در دانشجویان پیش بینی کنند.

نتیجه گیری: با افزایش سبک هویت اطلاعاتی و هنجاری و خودپنداره مثبت میزان همدلی دانشجویان افزایش می یابد و برعکس با افزایش سبک هویتی سردرگم/ اجتنابی و خودپنداره منفی میزان همدلی کاهش می یابد.