ساز و کار خیزش دیاپیر نمکی احمدی و تاثیر آن بر هندسه تاقدیس احمدی (شمال خاور سروستان)

گستره مورد مطالعه در کمربند چین - راندگی زاگرس و در زیر پهنه فارس واقع است. دیاپیر نمکی احمدی در بخش خاوری دماغه تاقدیس کوه احمدی و در نزدیکی گسله سروستان واقع شده است. منشا این دیاپیر، سری تبخیری هرمز است. آغاز حرکت و سازوکار خیزش (rising) و خروج دیاپیر نمکی احمدی و دیاپیرهای دیگر در راستای پهنه گسله سروستان، به حوضه های کششی (مانند حوضه های کششی- جدایشی) نسبت داده شده است. هندسه چینه های همسایه دیاپیر نمکی احمدی، نشان دهنده پدیده فروسازش (downbuilding) است که به عنوان مهم ترین سازوکار رانشی خیزش این دیاپیر قبل از چین خوردگی زاگرس عمل کرده است. فروسازش در مراکز رسوبگذاری همسایه گنبد نمکی، منجر به خیزش پیوسته آن شده است. به نظر می رسد. به نظر می رسد ناودیس های کنونی اطراف تاقدیس احمدی، نقش مراکز رسوبگذاری حوضه های کوچک را برای دیاپیر نمکی احمدی بازی کرده اند که حجم به نسبت قابل توجهی از رسوبات تامین شده را ته نشست داده اند و از این طریق خیزش نمک را آسان نموده اند و به دنبال آن در طول چین خوردگی زاگرس، به عنوان یک مانع محلی در برابر انتقال عادی تنش عمل کرده اند. این مانع، به احتمال موجب خمش محوری تاقدیس احمدی در بخش خاوری به سوی جنوب شده است. چین خوردگی زاگرس، دیاپیر نمکی را به سمت بالا مچاله (squeeze) کرده است، که همراه با فعالیت پهنه گسله سروستان و فرسایش ژرف تاقدیس احمدی، منجر به خروج نمک بیش تری به سطح شده است.