مبانی مشروعیت حضانت و آثار آن با رویکردی بر قانون ایران

یکی از حسّاس ترین مسائل اجتماعی جوامع امروز را مسأله ی حضانت کودکانی تشکیل می دهد که به هر دلیل از ضروری ترین نیاز زندگی یعنی داشتن والدین و حقّ زندگی در یک خانواده محروم بوده و بدینترتیب سرنوشت زندگی آینده ی ایشان و بطریق اولی سلامت جامعه بدلیل آثار چنین محرومیّتی تحت شعاع قرار می گیرد. از همین رو نظام حقوقی ایران در این رابطه با الهام از شرع مقدّس، تحت شرایطی و طبق اصول و ضوابط حقوقی، زمینه را فراهم نموده تا زوجینی که اهلیّت داشته و واجد شرایط مقرّر در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست هستند، کودکان را از حقّ زندگی در نظام خانواده بهره مند سازند. در پژوهش حاضر که به روش کتابخانه ای و با سبک توصیفی تحلیلی صورت پذیرفته، مبانی مشروعیت حضانت و آثار آن مورد مدّاقه قرار گرفته است و چنین به دست آمده است که مشروعیت حضانت در نزد فقها مبتنی بر ادّله ی چهارگانه قرآن، روایات، اجماع و بناء عقلا می باشد. نیز اینکه حکم حضانت بین کودک و زوجین سرپرست و اقوام ایشان ایجاد حرمت نمی کند. در پژوهش حاضر درصدد بررسی مسائلی از این قبیل خواهیم بود. روش تحقیق در این پژوهش بصورت کتابخانه ای می باشد.