نقد بررسی مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی با استفاده از gis و با کمک ahp و منطق فازی

رشد پرشتاب جمعیت و کالبدشهرها باعث بروز مشکلاتی نظیر کمبود و عدم توزیع فضایی مناسب کاربری ها شده، بطوری که تعیین توزیع بهینه کاربری ها و مراکز خدماتی به مسئله ای مهم برای برنامه ریزان تبدیل شده است. مدیران و تصمیم گیران و برنامه ریزان طراحی شهری در کشور با توجه به دیدگاه های آمایش و استراتژی های توسعه شهری، مکان هایی را برای استقرار گروه های مدیریت بحران و مقابله با سوانح طبیعی انتخاب و ساماندهی می کنند. از جمله مهم ترین این مکان ها ایستگاه های آتش نشانی می باشند. سیستم اطلاعات مکانی (gis) با کمک منطق فازی و سیستم تحلیل شبکه (ahp) به عنوان علم مدیریت اطلاعات مکانی قادر است ابزارهای مناسبی جهت رفع مشکلات و پیچیدگی های تعیین مکان بهینه را در اختیار تصمیم گیران طراحی فضاهای شهری قرار دهد. مکان یابی ضمن جلوگیری از هدر رفتن هزینه ها، باعث تضمین کارآیی بهینه مراکز خدماتی در تقابل با سیستم شهری می شود. این مقاله نقدی است بر روش های مکانیبای ایستگاه های آتش نشانی که در این تحقیق دو مورد از پایان نامه های کارشناسی ارشد و دو مقاله بررسی گردیده و نقاط ضعف و قدرت روش های انجام گرفته بررسی می گردد. روش تحقیق در این پژوهش دارای رویکردی فراتحلیلی، اسنادی، مشاهدات میدانی و مصاحبه است که با گردآوری اطلاعات و بهره گیری از منابع موجود به بررسی موضوع می پردازد. در مطالعات میدانی و به منظور جمع آوری بخشی از اطلاعات مورد نیاز، با صاحبنظران و کارشناسان در زمینه علم gis و کارشناسان سازمان آتش نشانی استان تهران مصاحبه شد و هم چنین بررسی نحوه مکان یابی چند مورد از ایستگاه های موجود مورد ارزیابی قرار گرفت.