تحلیل روانکاوی اثر من و دهکده مارک شاگال بر اساس کهن الگوهای کارل گوستاو یونگ

این پژوهش با هدف شناخت جنبه های روانشناسانه آثار مارک شاگال و با بهره گیری از نظریه کهن الگوی کارل گوستاویونگ، با روش توصیفی تحلیلی به بازخوانی آثار شاگال می پردازد. این پژوهش در پی آن است تا از طریق کشف جنبه های ناخودآگاه شخصی و ناخودآگاه جمعی به کار رفته در آثار وی به شناختی تازه از آثار این نقاشی بپردازد. مارک شاگال در مقام یک نقاش همواره کوشیده است از بیان صریح برای القای اندیشه های خود دوری جوید و از نشانه ها و نماد در سطوح متفاوت و متعدد برای نزدیک شدن به یک بیان هنری بهره جوید. همین رویکرد، وی را در زمره نقاشان صاحب سبکی قرار می دهد که با چیدمانی وسواس آمیز و گاه نمایشی بر آن است تا از همه نهادهاو عناصر موجود برای انتقال دغدغه ها، اندیشه هایش استفاده کند. شاگال سبکی شخصی و خیال پردازانه داردو محتوای آثار او برگرفته از خاطرات کودکی، افسانه های روسی- یهیود، سنت های مذهبی، زندگی یهودیان، داستان های فولکور و اسطوره ها و نمادهای دین یهود است که به طور مکرر در آثار نقاشی این هنرمند نمود پیدا کرده است. با توجه به اینکه یونگ شخصیت آدمی را به دو منطقه کلی ضمیر خودآگاه و ضمیر ناخودآگاه تقسیم می کند و ضمیرناخودآگاه جمعی را متشکل از کهن الگو می داند، معتقد است کهن الگوها در روان آدمی مجال بروز می یابند و رفتارهای او را تحت تاثیر قرار می دهند بنابراین نتیجه این پژوهش نشان می دهد ضمیر ناخودآگاه و کهن الگوهای یونگ در آثار شاگال دیده می شود و نقش مهمی در خوانش آثار این هنرمند ایفا می کنند.