بررسی وضعیت توانمندی ها و مشارکت مردمی موجود در بافت قدیم گرگان در توسعه گردشگری

اقلیم معماری در تلاش است در هر منطقه با توجه به کاهش منابع تجدید نشدنی (نفت و گاز...) نوع معماری را معرفی کند که از یک طرف استفاده از سوخت های فسیلی را به حداقل ممکن برساند و از طرف دیگر معماری متناسب با سازگاری اقلیمی را به همراه داشته باشد؛ به همین دلیل اقلیم شناسان سعی دارند که از حداکثر امکانات بالقوه اقلیمی هر منطقه جهت استفاده بهینه از منابع انرژی بهره ببرند. در این پژوهش سعی خواهد شد با بررسی پتانسیل های اقلیمی شهر گرگان با استفاده از داده های سینوپتیک شهر (شدت، مدت تابش در فصول مختلف، شدت، مدت و جهت بادهای منطقه، رطوبت نسبی هوا در طول سال، مقدار بارش و غیره....) و هم چنین شناخت عوامل نامطلوب اقلیمی، الگوی بافت مناسب و منطبق با شرایط اقلیمی (جهت گیری ساختمان ها، دیوارها، پنجره ها و سقف) و در مجموع معماری فعلی را با استانداردهای اقلیم معماری مقایسه و با ارایه راهکارهایی برای آسایش شهری در آینده در جهت پیشبرد استانداردهای معماری شهری گام نهاد. به همین دلیل بازآفرینی بخش های قدیمی و تاریخی شهر جزئی از ساماندهی شهری قرار گرفت تا بتواند بخشی از اهداف توسعه را از طریق گردشگری تامین نماید. در این پژوهش با رویکرد جغرافیایی و با روش شناسی توصیفی- تحلیلی به بررسی بازآفرینی بافت قدیم شهر گرگان با تاکید بر توسعه گردشگری پرداخته شده است. با استفاده از مطالعات پیمایشی، نمونه گیری، 100 نفر از مدیران و مسئولان شهری به روش کوکران و شیوه تصادفی انجام شد و پرسشنامه بین ان ها پخش شد، نتایج حاکی از آن است که باز آفرینی بافت قدیم بر توسعه گردشگری نقش دارد و همچنین در بین عوامل دیگر عامل مشارکت مردمی، سطح اطلاع رسانی،میزان همبستگی و ثبات مسئولین نقش بسزایی در توسعه گردشگری داشته است. و نیز پس از بررسی آماری بین مولفه های فرضیات، رابطه معناداری به لحاظ آماری مشاهده شد.