طراحی مرکز توانبخشی کودکان با معلولیت ذهنی حرکتی در سنندج با رویکرد آموزشی و نوآوری

معلولین بخش قابل توجهی از شهروندان جامعه را به خود اختصاص می دهند، بدین ترتیب توجه به آن ها نیازمند عنایت به اقشار و ویژگی آنان است. مطالعات گذشته نشان می دهد چالش های جدی پیشه روی دسترسی سازنده معلولین به امکانات و ساختمان های درمانی در ایران وجود دارد. از این مفهوم بر اساس چهارچوب نظری پژوهش با رویکرد آموزشی و نوآوری یاد می شود. هم چنین به وسیله نتیجه این پژوهش می توان عناصر معماری را در ساختمان های توانبخشی به گونه ای طراحی نمود که بیشترین بازدهی برای معلولین حرکتی در جهت سهولت دسترسی و رضایتمندی آن ها داشته باشد و در آخر ساختمانی متناسب با پژوهش انجام شده در سایتی در شهر سنندج طراحی خواهد شد. زیرا سنندج فاقد چنین پروژه ای در دل خویش است. در پرتو این اصل می توان گفت، فلسفه توانبخشی به معنی امید بخشیدن به فرد معلول و آماده کردن او برای زندگی در جامعه از یک سو و آماده سازی جامعه برای پذیرش وی در مقام شهروند از سوی دیگر است تا همانند دیگر افراد جامعه از فرصت های اجتماعی، اقتصادی و آموزشی به طور یکسان برخوردار شود. به علت اهمیت مراکز توانبخشی از این پس به مرحله ای خواهیم رسید که این گونه مراکز بصورت اجزاء پراکنده مشاهده نشده و یا در کنار بیمارستان ها عمومی به صورت جنبی پیش بینی نگردند، بلکه در محدوده هر منطقه برای تامین احتیاجات درمانی بیماران مراجعه کننده آماده شده باشند. بدین طریق با در کنار هم قراردادن قسمت های درمانی امکان استفاده کامل را در این گونه مراکز و سهولت دسترسی توان جویان را در یک محیط امکان پذیر ساخته و تبدیل آن به یک محیط تربیتی مزایای زیادی خواهد داشت. در پایان ما با طراحی مرکز توانبخشی کودکان با معلولیت ذهنی حرکتی در سنندج با رویکرد آموزشی ونوآوری قصد داریم قدم کوچکی برای آسایش این عزیزان برداشته باشم.