نوآوری در معماری مساجد در دوره ایلخانی باتکیه برشیوه های بکار رفته در مسجد بابا عبدالله نایین

تا یک قرن پیش به ندرت به معماری دوره ایلخانی توجه می شد و ویژگی ها وشاخص های معماری این دوره کم تر مورد مطالعه قرار گرفته بود. در این دوره علی رغم ویرانی هایی که به بار آمد و بسیاری از آثار ارزشمند این مرز بوم ازبین رفت، اما باعث نشد تا فرهنگ اصیل ایرانی _ اسلامی ازبین برود. پس از استقرار حاکمان ایلخانی همانند هر دوره ای ساخت مراکز سیاسی، اداری، مذهبی و.... از سرگرفته شد که با تغییرات و نوآوری هایی همراه بود در این میان ساخت مساجد که جزء جدانشدنی هر شهر و دیار اسلامی است از اهمیت ویژه ای برخوردار بود، لذا معماران ایرانی در این دوره سعی کرده اند تا با بهره گیری از مهارت معماران پیشین و ابداع فنون جدید مساجدی باشکوه و در عین حال مأنوس با فضای روحانیت و معنویت بسازند. در دوره ایلخانی تغییراتی در پلان، شیوه ساخت و تزیین مساجد روی می دهد، که بعضا برای اولین بار از این دوره در معماری مساجد رایج می گردد. در این دوره تعداد زیادی مسجد، از جمله مسجد ورامین، مسجدکاج، مرند، دشتی ساخته شد که از این میان مسجد «مسجد بابا عبدالله نایین» بخش کوچکی از خیل عظیم معماری این دوره را به تصویر می کشد و می تواند در شناخت تغییرات و نوآوری موثر باشد. در پژوهش حاضرکه به روش توصیفی _تحلیلی وبه اعتبار بررسی های میدانی به انجام رسیده، سبک معماری دوره ایلخانی و نیز مراتب توسعه و تکامل مسجد سازی دوره سلجوقی دراین دوره مورد بررسی و بحث قرار گرفته است.