طراحی دهکده تفریحی، توریستی، ورزشی با رویکرد روان شناسی در معماری

گسترش گردشگری در نواحی روستایی به عنوان گسترده ترین صنعت خدماتی جهان، نقش غیرقابل انکاری در توسعه و پیشرفت نواحی روستایی خواهد داشت. تنوع ابعاد و پیچیدگی های صنعت گردشگری متناسب با مناطق جغرافیایی، زمینه های ویژه ای برای برنامه ریزی و مدیریت گردشگری می طلبد. در مناطقی که پتانسیل های بالقوه فراوانی برای توسعه صنعت گردشگری دارند، اما روند مطلوبی را طی ننموده اند، باید به دنبال عوامل و عناصری گشت که سبب سرعت بخشیدن به جریان گردشگری باشد. راهبردهای نوینی پیش روی برنامه ریزان و تصمیم گیران مرتبط برای رسیدن به توسعه پایدار و کاهش محرومیت مناطق وجود دارد؛ از جمله احداث دهکده های توریستی تفریحی وضعیت توسعه جهانگردی در دو دهه گذشته نشان داده است که به هر دلیل امکان فراهم سازی کل فضاهای شهری استان برای امنیت و آسایش متناسب با گردشگران دست کم در دهه آینده ممکن نیست و به این دلیل متمرکز کردن گردشگران در یک منطقه که در آن تسهیلات و شرایط محیطی مناسب تری فراهم شده باشد راهکار مطمئن تری به نظر می رسد هدف اصلی این پژوهش طراحی و ارتقا کیفی دهکده گردشگری با ایجاد فضاهای تفریحی فرهنگی است به منظور گذراندن اوقات فراغت و ارتقای ابعاد روحی، جسمی و ذهنی جمعیت بهره گیر از آن و در نتیجه ارتقای کیفیات سلامت افراد جامعه می باشد. نوع این تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و روش گردآوری داده ها بر مبنای مطالعات کتابخانه ای بوده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش حاکی از آن است که مولفه های طراحی دهکده توریستی موجبات رسیدن به آرامش روان، سلامت اندیشه و بهبود روش های زندگی را سبب می شود. آرامشی که در شهرهای شلوغ و دوداندود و جنگل های سیمان و آهن حاصل نمی شود. مولفه های طراحی دهکده قادر هستند تا از راه اعتلا کیفیت محیط کالبدی به اعتلا کیفیت زندگی انسان کمک کنند. در نهایت در این پژوهش راه کارها و سیاست هایی جهت طراحی دهکده توریستی ارائه گردیده است از جمله توجه به نقش طبیعت به عنوان پیوند دهنده انسان با سلامتی و چگونگی وارد کردن آن در فضاهای معماری بررسی می شود.