معماری اکوتک و نقش آن در همزیستی تکنولوژی با محیط زیست در ایران

نیاز فراوان و روز افزون به ساختمان ضرورت استفاده از تکنولوژی در راستای ارتقاء کیفیت و افزایش سرعت ساخت و ساز و کاهش آلودگی های زیست محیطی را موجب شده است. معماری اکوتک رویکردی معاصر در معماری است که در پایان قرن بیستم در راستای توسعه پایدار و با هدف کاهش تأثیرات منفی زیست محیطی ساختمان ها پدید آمد. اکوتک با پذیرش نقش مهم تکنولوژی در معماری سعی کرد تا مفهوم «هایتک» یعنی «استفاده از تکنولوژی به عنوان مؤلفه ای مهم در طراحی معماری» را با مسائل زیست محیطی بسط دهد تا معماری منطبق بر اکوسیستم پیرامون را به وجود بیاورد. هدف از این مقاله بررسی معماری اکوتک و نقش آن در هم زیستی تکنولوژی با محیط زیست در کشور ایران می باشد تا با استفاده حداکثر از عوامل طبیعی و محیطی به همراه فناوری روز موجب بالا بردن سطح کیفیت زندگی بشود. تحقیق حاضر با استفاده از مطالعه کتابخانه ای به بررسی ویژگی ها و الزامات معماری اکوتک و میزان تطابق آن با اصول معماری پایدار و کیفیت مناسب طراحی پرداخته و قصد دارد با بررسی نمونه های موردی به فواید و لزوم اجرای معماری اکوتک در ایران بپردازد، هم چنین نشان داده خواهد شد به کمک این سبک می توان با استفاده مناسب از منابع به آرامش در محیط زندگی رسید.