تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه ای مغز بر کنترل بازداری در افراد ورزشکار

زمینه و هدف: کنترل بازداری (مهار) مفهوم گسترده ای است و دارای اشکال مختلفی از بازداری در حوزه های ادراک، توجه، شناخت و حرکت است. این پژوهش به منظور بررسی تحرک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه ای مغز بر بازداری در ناحیه ی قشر پیش پیشانی خلفی جانبی چپ و راست در افراد ورزشکار انجام شد.

روش کار: طرح این نوع پژوهش آزمایشی ازنوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و هم چنین از نوع یک سو کور بود. نمونه آماری شامل بازیکنان زن تیم های ورزشی رشته بسکتبال و هندبال شهستان شادگان در مقطع سنی 30-18 سال، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند. تعداد آن ها 24 نفر بودند که جهت بررسی تفاوت اثرگذاری تحریک فراجمجمه ای بر بازداری، به طور تصادفی به دو گروه 12 نفری تحریک واقعی و تحریک ساختگی (شم) تقسیم شدند. تحریک واقعی و شم با شدت جریان الکتریکی 2 میلی آمپری به مدت 20 دقیقه مطابق با نوع گروه برای شرکت کنندگان طی سه جلسه ارائه شد. شرکت کنندگان قبل و بعد از تحریک با تکلیف کامپیوتری برو/ نرو جهت بررسی متغیرهای زمان پاسخ و نمره بازداری که از عوامل سنجش مهار پاسخ هستند، مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب (گروه) 2× (آزمون) 2 با سنجش مکرر بر عامل آزمون در سطح معناداری 0.05p≤ و با کمک نرم افزار spss نسخه 22 استفاده شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که در متغیر میانگین زمان پاسخ، گروهی که تحریک الکتریکی دریافت کردند بهتر از گروه شم اجرا کردند. لیکن در متغیر نمره بازداری، تفاوت معناداری بین دو گروه یافت نشد (0.05 p>).

 نتیجه گیری: تحریک الکتریکی مستقیم مغز به طوری که تحریک آند بر روی قشر پیش پیشانی جانبی- پشتی چپ و تحریک کاتد بر روی قشر پیش پیشانی جانبی- پشتی راست اعمال شود، باعث بهبود کنترل بازداری در ورزشکاران می شود.