بررسی ارتباط ارتفاع قوس طولی داخلی پا با آسیب های ورزشی مچ پا و زانو در دونده های حرفه ای مرد

زمینه و هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر وضعیت قوس طولی پا بر بروز آسیب های ورزشی در دونده های حرفه ای و نیز بررسی ارتباط تست بالینی ناویکولار دراپ با سنجش های فشار کف پا (پدوباروگرافی) بود.

روش کار: 47دونده حرفه ای با استفاده از تست ناویکولار دراپ در سه گروه دارای قوس کف پای نرمال، low arch و high arch تقسیم شدند. هم چنین با استفاده از سیستم emed-x پارامترهای maximum force، peak pressure و contact area نیز در دو وضعیت استاتیک و دینامیک اندازه گیری و ثبت شدند.

یافته ها: آزمون آماری 2 x ارتباط معنی داری بین آسیب های دویدن و ارتفاع قوس نشان داد. همبستگی بین تست بالینی ناویکولار دراپ و modified arch index محاسبه شده از سنجش های پدوباروگرافی در دو وضعیت استاتیک و دینامیک بین 0.32 تا 0.57 بود.

نتیجه گیری: می توان گفت بدلیل ماهیت مولتی فاکتوریال آسیب های دویدن تغییر در ارتفاع قوس می تواند ریسک آسیب را افزایش دهد. هر چند بین تست ناویکولار دراپ و سنجش های کف پایی همبستگی بسیار بالایی وجود نداشت، اما می توان گفت با توجه به بالینی بودن این آزمون همبستگی بدست آمده همبستگی خوبی است. علی رغم اینکه مطالعات پیشین وضعیت استاتیک (ایستادن روی دو پا) را از وضعیت دینامیک متفاوت می دانند، اما بنظر می رسد توزیع فشار کف پایی در وضعیت استاتیک single limb support می تواند مشابهت زیادی با وضعیت فانکشنال راه رفتن داشته باشد.