تأثیر آموزش بخشش بر کاهش پرخاشگری (جسمی، کلامی، خشم و خصومت) دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش به شیوه ی گروهی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهر اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شهر اهواز بودند. نمونه شامل 30 نفر از دانش آموزان بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه پرخاشگری باس و پری بود. ابتدا از هر دو گروه آزمون پرخاشگری به عمل آمد. آموزش بخشش به شیوه ی گروهی بر روی گروه آزمایش طی 12 جلسه 60 دقیقه ای اعمال گردید، سپس از هر گروه، پس آزمون به عمل آمد. طرح این پژوهش از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل  و پس از یک ماه مرحله پی گیری بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) و تحلیل کواریانس یک متغیری (آنکوا استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش بخشش به شیوه ی گروهی موجب کاهش پرخاشگری و مؤلفه های آن ( جسمی، کلامی، خشم و خصومت ) شد. همچنین نتایج پیگیری بعد از یک ماه نیز نشان داد که کاهش پرخاشگری و مؤلفه های آن همچنان ادامه دارد.