بررسی اثر استایرن بوتادین رابر و متیل متاکریلات بر بتن های حاوی میکروسیلیس

پلیمر در بتن های اصلاح شده پلیمری (pmc) به عنوان جز اصلی به منظور افزایش چسبندگی و بهبود کارایی به بتن اضافه می شود. عملکرد مشترک فیلم سه بعدی پلیمری در کنار مواد حاصل از هیدراتاسیون سیمان موجب بهبود برخی از ویژگی ها و خصوصیات بتن می شود. عملکرد کاهش مقاومت فشاری و مقاومت کششی لزوم استفاده از میکروسیلیس را توجیه می کند. در این تحقیق و پژوهش به بررسی اثر استایرن بوتادین رابر (sbr) و متیل متاکریلات (mma) در 4 درصد، 3، 5، 8 و 10 درصد جایگزینی با سیمان بر بتن های حاوی میکروسیلیس پرداخته شد. مقاومت فشاری و مقاومت کششی از پارامترهای ارزیابی اثر دو پلیمر فوق است. با افزایش پلیمر مقاومت فشاری و مقاومت کششی بتن های اصلاح شده با sbr و mma دارای نرخ کاهشی مشابهی در تمامی درصدهای جایگزین بودند. به عبارت دیگر در قیاس sbr و mma کاهش مقاومت فشاری و کششی مستقل از نوع پلیمر و تابع مقدار پلیمر است.