صرفه جویی در مصرف انرژی به کمک تعاملات پایدار عناصر کالبدی و عملکردی معماری با طبیعت

عناصر کالبدی معماری در تعامل پایدار با طبیعت سرشار از عملکردهای متفاوت معمارانه است. تناسبات کالبدی، تضادها، تقارن ها و دیگر پارامترهای زیبایی شناسانه در آثار معماری، موجبات تعالی عملکرد معماری همچون سایر هنرها فراهم می سازد. پژوهش های متمرکز بر وجود طبیعت در محیط کالبدی آثار بشرساخت نشان داده اند که با توجه به متغیر بودن مراحل تجربه، میزان بهره گیری و رضایت کاربرها از طبیعت اثرگذار است. لذا کاربران مزایای تعامل پایدار انسان با طبیعت را در طراحی و بهره برداری پایدار طرح ساخته شده، تجربه می کنند. تجربه کاربران با طبیعت در محیط دست ساخته انسان، سه دسته می باشند؛ 1-تجربه عینی طبیعت درفضای معماری به معنای حضور فیزیکی در طبیعت، 2-تجربه قیاسی طبیعت به معنای تعاملات غیرمستقیم با طبیعت؛ 3- تجربه سرشت ذاتی و طبیعت در فضا که متمرکز بر روابط تکامل یافته انسان با طبیعت و با فرض نقش قابلیت کاهش مصارف ماده و انرژی به کمک طبیعت گرایی؛ ضمن تامین نیازهای مادی و معنوی انسان حاصل می گردد. لذا مسئله اصلی این پژوهش، چگونگی صرفه آفرینی عناصر کالبدی در تعاملات پایدار با طبیعت با محیط مصنوع است. گردآوری داده در پژوهش حاضر، با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده است. هدف این پژوهش تبیین نقش صرفه آفرینی عناصر کالبدی معماری، در تعامل پایدار با طبیعت محیط پیرامونی است. یافته های پژوهش حاکی است؛ صرفه جویی مصرف ماده و انرژی به منظور کاهش بهره گیری از نور، آب، خاک، مصالح بومی در حضور هوا و بادهای محلی می باشد. به عنوان نتیجه نهایی پژوهش می توان گفت که عناصر کالبدی معماری به خوبی می توانند عامل بهبود عملکرد انسان، در به حداقل رساندن اثرات مخرب محیط طبیعی و تثبیت فرآیند کاهش مصارف مادی و انرژی های طبیعی و بطور خلاصه همسازگاری اصولی با محیط طبیعی در فضای مصنوع به شکل مناسب و اصولی از نوع طبیعت گرا موثرند.