ارتقاء کیفی باستان شناسی با استفاده از کاداستر سه و چهار بعدی در میراث فرهنگی

حفاظت از میراث فرهنگی، امروزه به شکل گسترده ای مورد بحث قرار گرفته است. مهم ترین راهکار برای رسیدگی به این مهم؛ پیاده سازی کاداستر در میراث فرهنگی است ولی با توجه به وجود برخی پیچیدگی های موجود در ساختمان بناهای تاریخی و ماهیت سه بعدی مالکیت زمین؛ استفاده از بعد ارتفاع و کاداستر سه بعدی امری ضروری در کاداستر میراث فرهنگی محسوب می شود. در ایران علاوه بر نیازهای معمول مشترک کشورها به مدیریت سه بعدی زمین و املاک، به دلیل قدمت زیاد و وجود آثار تاریخی ارزشمند در سراسر کشور، مساله میراث فرهنگی در همه زمینه ها نیز بایستی مورد توجه قرار گیرد. در تعریف حریم تاریخی بناهای تاریخی، تاکنون بیشتر حریم دو بعدی آن ها مد نظر بوده ولی در سال های اخیر مشکلاتی که در نمایش ارتفاع و پیچیدگی های موجود در برخی عوارض زیر زمین برای میراث فرهنگی کشور رخ داده است، اهمیت تعریف حریم سه بعدی این بناها را کاملاً مشخص کرده است. با ایجاد یک سیستم سه بعدی مدیریت زمین می توان کمک شایانی به مدیریت میراث فرهنگی و طبیعی کشور و به خصوص حفظ و نگهداری این مجموعه های ارزشمند نمود. در کاداستر چهار بعدی علاوه بر جنبه های حقوق، محدودیت ها و مسئولیت ها شامل یک بعد زمانی خواهند بود. برای اینکه قادر به کنترل پویایی در مدیریت زمین باشیم، باید زمان به عنوان بعد چهارم به کار گرفته شود. نتیجه کاداستر چهار بعدی تعیین قوانین و تقسیم فضاها بدون هم پوشانی و جداشدگی به موازات زمان می باشد. در این مقاله پس از بررسی جنبه های مختلف کاداستر دو، سه و چهار بعدی در میراث فرهنگی اعم از جمع آوری داده، بصری سازی، پایش تغییرات و چگونگی هموار کردن مسیر برای ثبت جهانی این میراث می پردازد، سپس کاداستر دو، سه و چهار بعدی را با استفاده از هفت معیار انتخابی معیارهزینه، توانایی تعیین حریم، توانایی نمایش پیجیدگی های موجود، امکان پایش سنجی، ارائه حقوق، محدودیت و مسئولیت های مربوط به میراث فرهنگی و سادگی در ایجاد پایگاه داده با یکدیگر مقایسه شده اند. نتیجه این مطالعه انتخاب بهترین روش به منظور پیاده سازی کاداستر در میراث فرهنگی است.