مروری بر روش های بهبود تولید ترکیبات فنولی در کشت بافت گیاهی

از اغاز قرن بیستم، جهت مطالعه و درک برخی از مکانیسم های بیولوژیکی اولیه مانند ریخت زایی، کشت بافت و ارگان های گیاهی به میزان زیادی مورد استفاده قرار گرفته است. بهر حال، با افزایش تقاضای بازار برای محصولات جدیدی که از گیاهان به دست می آید، کشت در شرایط آزمایشگاهی، به یک تکنیک قابل اعتماد برای تولید حجمی (انبوه) مواد گیاهی تبدیل شده است. علاوه براین، پتانسیل استفاده از این تکنیک، برای تولید برخی ترکیبات زیست فعال، مانند ترکیبات فنولی بسیار زیاد است، زیرا امکان دستکاری مسیرهای بیوسنتزی را برای افزایش تولید و تجمع ترکیبات خاص، فراهم می آورد. در این مقاله، در ابتدا یک مرور تاریخچه ای در زمینه ی کشت در شرایط آزمایشگاهی انجام می شود، و برکاربرد آن، در تولید ترکیبات زیست فعال، تاکید می شود. هم چنین بر اهمیت ترکیبات فنولی برای مصرف کننده تاکید می شود و نیز مسیرهای متابولیک که در تولید سلول های گیاهی سهیم هستند، مرور می شوند. علاوه براین، مطالعه جامعی در زمینه کار توسعه داده شده برای تولید مشتقات فنولی گیاهی برای کشت در شرایط آزمایشگاهی، انجام می شود، و بر روی کار توسعه داده شده در زمینه السیتورهای (استخراج کننده های) مورد استفاده قرار گرفته برای افزایش تولید نیز، یک مطالعه جامع انجام می گیرد، و نیز برجسته سازی مختصری در مورد ترکیبات فنولی که بعنوان السیتورها مورد استفاده قرار گرفته اند؛ انجام می شود. گزارش های زیادی در زمینه تولید مشتقات فنولی در محیط های کشت گیاهی در شرایط ازمایشگاهی وجود دارد، بهرحال، بدلیل پیچیدگی مسیرهای بیوسنتزی و فرایندهای استخراج، نقص هایی در تولید ترکیبات فنولی جداگانه، وجود دارد. روش های استخراج، معمولا برای افزایش تولید مواد فنولی مورد استفاده قرار گرفته اند، که در بیش تر موارد، نسبت به کشت های غیر استخراجی بازدهی بالاتری دارند. افزایش تولیدِ مشتقات /ترکیبات فنولیِ زیست فعال، باعث کاربرد بیشتر آن ها، در برخی صنایع مثل صنعت مواد غذایی کاربردی و یا در داروسازی / رشته های پزشکی می شود.