تحلیل استاتیکی غیر خطی (pushover) و تحلیل دینامیکی غیر خطی

در روش استاتیکی غیرخطی، بار جانبی به تدریج افزایش داده می شود تا آن جا که تغییر مکان در نقطه ی معینی از حد مورد نظر فراتر رود. توصیه بیش تر آیین نامه های اخیر استفاده از روش pushover در بررسی عملکرد لرزه ای سازه ها می باشد. در این روش هر ساختمان طوری طراحی می شود که دارای عملکرد مورد نیاز در مقابل زمین لرزه هایی با شدت های مختلف باشد ولی در تحلیل دینامیکی غیرخطی در روش های کنونی تحلیل سیستم های چند درجه آزادی فرض بر این است که سازه ها خطی باشند، یعنی نیروهای دینامیکی مقاوم آن ها را بتوان توسط ضرایب نفوذ خطی به بردارهای شتاب، سرعت، یا جابه جایی مربوط ساخت. در این مقاله تا حدودی به بررسی این دو روش و نتایج آن ها می پردازیم.